Ólafur Ragnar ásamt þjóðinni á rauðu ljósi.

Eitthvað virðist Ólafur Ragnar forseti hafa farið yfir strikið þegar hann hann var boðin í mat hjá danska sendiherranum.  Sjálfsagt eru einhverjir ánægðir með að Ólafur lét þetta lið sem þarna var í mat heyra það.  En verra er að forsetaembættið telur eins og allt íslenska stjórnkerfið eðlilegt að gefa út yfirlýsingu í hálfkveðnum vísum til þjóðarinnar og bera við ónákvæmni í fréttflutningi.  Á þessum samskiptamáta ráðamanna er þjóðin búin að fá nóg.  Ólafur áttar sig sennilega ekki á að hann er kominn á rautt ljós ásamt íslensku þjóðinni.

Það ætti hver íslendingur að að hugleiða þegar stoppað er á rauðu ljósi,bílaflotann sem streymir hjá.  Á einu ljósi má sjá hundruð milljóna fara hjá í Range Rover-um, Bimm-um, Porash-um, Cruser-um auk fjölda annarra eðalbíla "just name it". 

Í vikunni kom við hjónin í okkar fyrrum heimaborg Reykjavík, ekki það að ég hafi ekki komið þangað um langan tíma en það hefur þá helst verið í mjög stuttan tíma í sambandi við flug erlendis eða í eins dags viðskiptaerindum.  En þetta var í fyrsta sinn í fjögur ár sem ég kom upp fyrir Ártúnsbrekkur en við bjuggum áður efst í Grafarvogi.  Í þetta sinn fór ég að skoða umhverfið í rauðu ljósi. 

Við hjónin ákváðum sem sagt að fara upp í Álafosskvos að kaupa lopa í prjónaskap konunnar.  Þegar við komum inn í verslunina komu tveir einlægir smiðir í bláum sloppum inn af smíðastofunni Ásgarði.  Erindið var að kvarta yfir svarta hundinum sem var á smíðastofunni hjá þeim hann hafði glefsað annan þeirra í lærið.  Þeir vildu skýr svör um hvað ætti að gera við svarta hundinn en fengu einungis að heyra að þau fengu þeir ekki þarna þeir yrðu eiga það við eigandann.  Þess einlægu smiðir töldu að svarti hundurinn væri kominn á síðasta séns.

Eftir árangursríka verslunarferð í Álafoss ákváðum við að beygja niður að Korputorgi til að kíkja í verslanir.  Heilu breiðurnar af bílastæðum biðu okkar en búðirnar voru flestar tómar af varningur og viðskiptavinum.  Ég varð reyndar svolítið undrandi yfir því að þessi verslunarmiðstöð skyldi vera þarna því ég gat ekki séð að það hefði orðið slík fólksfjölgun á svæðinu að það væri ástæða til annars en að fara í Spöngina eða aðra verslunarkjarna sem fyrir voru.  En þegar ég fór framhjá Bauhus hinumegin við Vesturlandsveginn og upp í hæðir Úlfarsfells rann upp fyrir mér rautt ljós þegar við keyrðum í gegnum nýbyggingahverfi sem er á stærð við eitt meðalþorp úti á landi svipað og það sem við búum í núna.  Þarna var hvert einbýlishúsið af öðru í byggingu en fáir iðnaðarmenn sjáanlegir.  Á þessum mánudagsmorgni voru færri við vinnu en búast hefði mátt við á jóladag í eins góðu veðri.  Það var á þessu "rauða ljósi" sem ég áttaði mig á að sú atvinnugrein sem ég starfa við er á löngu rauðu ljósi og sennilega verð ég að fá konuna til að kenna mér að prjóna.

Síðan ég flutti úr höfuðborginni er kominn himinhár turn við Smáralindina með fjölda verslana á neðstu hæðunum.  Hægt er að fara í Elko og Intersport sitthvoru meginn við Reykjanesbrautina bara af því að það er þægilegra.  Þegar unga fólkið sem á að erfa Ísland er farið að fara í Krónuna á Hummer á myntkörfuláni held ég að við ættum öll að snar stoppa á rauðu ljósi ásamt forseta vorum og líta í egin barm. 

Fréttir af ummælum forseta ónákvæmar

Atvinnuhorfur ekki góðar.

Ef að ástandið fer ekki að breytast verulega til hins betra hvað fjármögnun verkefna varðar gæti 7% atvinnuleysi í lok janúar verið varlega áætlað.

Það er sama við hvern er talað í bygginga og verktaka geiranum það er algjör stöðnun, fyrirhugaðar framkvæmdir að falla út og fjármögnun á því sem er í gangi í uppnámi.  Flestar þjónustugreinar eins og verslun eru að fækka starfsfólki svo ekki sé talað um bankastarfsemi.  Í útflutningsgreinum eins og sjávarútvegi vantar ekki fólk.

Hjá mínu litla fyrirtæki sagði ég upp meira en helming starfsmanna minna um mánaðarmótin ágúst-september, ástæðan var ekki eingöngu  verkefnaskortur heldur sú að treg innheimta og tapaðar viðskiptakröfur ógnuðu rekstrinum.  Í byrjun Desember verða 4 starfsmenn eftir hjá fyrirtækinu en voru flestir 12 á þessu ári.  Verkefnastaðan er nú í algjöru uppnámi eins og víðast hvar hjá fyrirtækum í byggingariðnaði.

Sú tilfinning hefur orðið sífellt sterkari, eftir því sem á október hefur liðið, að við séum að sigla inn í tímabil svo mikils atvinnuleysis að annað eins hafi ekki áður verið hér á landi.  Því miður hafa stjórnvöld ákveðið að fara þá leið að hækka vexti og ríghalda þannig í það stjórntæki sem átt að halda niðri verðbólgu undanfarin ár en án árangurs.  Þegar þessari aðferð er beitt í algjörri lausafjárþurrð getur það varla leitt til annars en keðjuverkandi gjaldþrotahrinu hjá fyrirtækjum með tilheyrandi fjölda atvinnuleysi.

Hrina hópuppsagna hafin