Með tárin í augunum á Tene

það er skipulega verið að gera út á Ísland sem eitt dýrasta land í heimi með því að flytja inn láglaunafólk og hirða mismun af okri og lágum tilkostnaði í launum.

Þar að auki er verið að nýta sér eigur og innviði þjóðarinnar til að moka í eigin vasa, -heimta snjómokstur á jóladag, að björgunarsveitir séu stand bæ 24/7 í sjálfboðavinnu, svo ekki sé nú minnst á skinhelgina í kringum aflátsbréfin af hreinni orku þjóðarinnar.

Þessi fégræðgi er orðin aumari en allt sem aumt er, og það sem verra er, að fyrirtæki landsmanna eru meir og minna að flytjast á hendur erlendra auðróna, a la Landsíma Míla og Icelandair Hotels, innlendum auðrónum til arðs og yndisauka aflands.

Þjóðkjörnir stjórnmálmenn innleiða hver um annan þverann með hraði regluverk andskotans, meðan unga fólkið er skuldsett upp í rjáfur í eigin landi. Flotið er sofandi að feigðarósi og tærnar taldar á Tene, eins og viðundrið í Seðlabankanum orðar það, um leið og kynnt er undir óðaverðbólgu með okurvöxtum.

Því er stundum fleygt hér á þessari síðu að flissandi fábjánar fari með völdin. Það er reyndar of vel meint að kalla þetta fólk fábjána, er í raun þess eina afsökun, því ef ekki þá er varla um annað en hreina illsku að ræða þegar sama kynslóð stjórnmálamanna fer í annað sinn gegn fólkinu sem er að koma sér þaki yfir höfuðið. -Og mestöll verkalýðsforustan stein heldur kjafti rétt eins og síðast.

Við félagarnir í steypunni vorum að steypa í rokinu um daginn, 50/50 íslendingar og austantjaldar. Eftir steypuna fórum við á Grill-66, sem eitt sinn var einfaldlega OLÍS. Þar voru á næsta borði tveir ca 9 ára pattaralegir pollar, með 66°N húfurnar sínar og snjallsímana, babblandi sín á milli á hroðalegri ensku. Þó ég sé íslendingur, rétt eins og þeir, þá skildi ég varla orð.

Félagi minn í steypunni neitar að tala við austantjaldana annað en íslensku. Mér finnst rétt að Íslendingar taki 50% mark á honum og tala skilyrðislaust íslensku sín milli, og reyni að innprenta börnum mikilvægi tungunnar. Við verðum nógu fljót að tapa okkur í glóbalinn samt með fátæklegri hroða ensku.

það verður of seint að ætla að endurheimta landið sitt, tala tungumálið og verja unga fólkið eftir að íslenska þjóðin verður orðin örlítill minnihluta hópur á Íslandi á harðmæltri ensku. Þá gætu Jónar og Gunnur þessa lands átt eftir að syngja “Ég er kominn heim” með tárin í augunum úti á Tene.