Möguleikar á upplýsingaöld

Það má segja að tikkandi tíminn á milli lífs og dauða sé línan með öllu atburðum þessa jarðlífs. En frumkrafturinn, sem heldur öllu saman gangandi er engu að síður óendanlegur og hvorki á tímalínu né honum hægt að eyða. Hann er á hinni eilífu hringrás eyktarinnar. Óendanlegir möguleikar sveiflast hinsvegar stöðugt á milli póla gleði og sorgar. Allt getur verið gott eina stundina og þá er skyndilega staðið frammi fyrir hörmungum þá næstu, og þá á tíminn að lækna öll sár.

Það eru hugsunin sem er það lifandi afl sem greinir og tekur af skarið, og það skiptir máli að það sé gert. Því annars hefur tilfinningin sett upplifunina í undirvitundina án ályktunar. Tifinningar eru fræ hvaða ásetnings sem er, og eru gróðursettar í garð huga okkar, -ósýnilega hluta tilveru okkar. Hvort sem við gerum okkur grein fyrir því eða ekki bera þessi fræ ávöxt í samræmi við tegund þeirra. Sum meðvitað í vitundinni, önnur ómeðvitað í undirvitundinni.

Mörg máltæki hafa orðið til um þetta í gegnum aldirnar, s.s að það sem þú sáir, það munt þú uppskera. Þetta er hið óendanlega lögmál endurgjaldsins, - orsök og afleiðing , , , því sem þú sáir munt þú uppskera – þú ert það sem þú hugsar daglangt. Óheppni er því óbeint ásköpuð með eigin hugsunum eða hugsanaleysi, meðvitað eða ómeðvitað. Hugsanir eru ekki möguleikar, og heppni ekki til án ásetnings. Því geta óþrjótandi óskilgreindir möguleikar haldið okkur endalaust í kyrrstöðu ómöguleikans.

Spurningin ætti því að vera þessi; var þessi hugsun upprunnin innra með mér, eða kom hún utan frá?

Hver sá sem hefur orðið fyrir andlegri vakningu getur vottað að bókstaflega er hægt að endurskapa lífið, með því að vera meðvitaður. En það kaldhæðnislega er að það er einmitt það sem við gerum á hverjum degi í flóði óþrjótandi upplýsinga án þess að veita tilfinningunum eftirtekt. Meðvitundin um stórbrotna náttúru hugsana okkar, -til að gera eins og við óskum er því nauðsynleg. Annars verður okkur stöðugt haldið uppteknum með upplýsingum

Það er kominn tími til að vakna og sjá að tíminn, sem slíkur, er blekking, hann er aðeins mælikvarði, sem við reyndar vitum innst inni. Hvernig tíminn er notaður í daglegu lífi með síauknum upplýsingum veldur tímaskorti. Tíminn er grundvallaratriði þegar kemur að því vita hvers vegna við erum hér, - s.s. vegna fyrri áfalla, þjáninga, eftirsjár og langana. Það sem við hugsum á að þroska okkur og gera hamingjusamari.

Með upplýsingar má vinna meðvitað, skilgreina þær sem skipta okkur máli og álykta í huganum, en það verður að gera samkvæmt hjartanu annars munu þær halda okkur takmörkuðum. Um leið og við erum meðvituð augnablikinu, fullkomlega í núinu tilfinningalega, greinum við sjálfkrafa tilfinningalegar gildrur þeirra upplýsinga sem fylgja möguleikunum. Þannig nær eilíf sálin að efla sjálfsmyndina með tímanum.

Athugasemdir

[Jónas Gunnlaugsson, 11.5.2021 kl. 11:51]

Fróðlegt. 

... Spurningin ætti því að vera þessi; var þessi hugsun upprunnin innra með mér, eða kom hún utan frá? ... MS 

000

Oft er talað um hugsanagerfi, sem eru á sveimi í víðunni. 

Þegar við hugsum góðar hugsanir, ástúð, umhyggja og fræðandi eru  hugsanagerfin til góðs. 

Illar hgsanir, hatur, níð, bölbænir verða slæm hugsanagerfi. 

Þessi hugsanagerfi eru þannig, að þú getur gengið inn í gerfin, og ef þú gleymir einhverju, sem þú varst að hugsa þá er reynandi að ganga þangað sem þú varst og þá manst þú oft það gleymda. 

Möttulsnúningur jarðar frá vestri til austurs, verður til þess að ef einhver menningarheild heldur ekki í einhverja góða menningu, heimsmynd, þá fer hugsanagerfið út fyrir manninn. 

Þá geta gerfin ef engin heldur í þau flotið í vestur, og þannig flýtur menningin frá austri til vesturs. 

Menningin flaut frá Kína til Mongóla og þaðan til Miðausturlanda og áfram til Evrópu og svo til Bandaríkjanna, og nú í framtíðinni til Austur Asíu, Eyja Álfu og svo hring eftir hring. 

Þjóð sem ekki hefur verið kennt að halda í það góða getur misst það, og þá fer það í vestur. 

Núna á þessari miku  fjarskipta og þá samskipta öld, ferðast hugsanagerfin, hugmyndin fram og til baka til á milli þeirra sem vilja taka við þekkingunni. 

Sá sem ekki vill taka á móti því góða getur misst það. þá er stundum sagt að við séum lifandi dauðir. 

Þá er nauðsyn á að biðja um að við fáum vitið aftur, sálina, sem er lífið.

Mig minnir að Buckminster Fuller hafi ritað eithvað um þessi málefni. 

000

Egilsstaðir, 11.05.2021   Jónas Gunnlaugsson

[Magnús Sigurðsson, 11.5.2021 kl. 13:35]

Þakka þér fyrir athugasemdina Jónas.

Það er athyglisvert að menningin skuli hafa farið frá austri til vesturs.

Það væri sennilega einnig athyglivert að grafast fyrir um hverjir hafa skráð ferðalagið. Hvort það eru þeir sömu og lýsa yfir stríði gegn öllu sem þykir slæmt.

Ég hef einnig heyrt að pestir fylgi snúningi jarðar og ferðist frá austri í vestur að vetrarlagi en svo andsælis hjá andfætlingum okkar að sumarlagi á okkar hveli.

Ég hef ekki áður leitt hugann að þessu með upplýsingarnar og hugsunina. En það má svo til sanns vegar færa að þegar sól er hátt á lofti þá er lítið svigrúm fyrir myrkrið og nóg af D-vítamíni.