Sįlarhįski ķ Valhöll

Žaš mį ętla aš aš fram til žessa hafi almennt veriš litiš svo į aš manneskjan samanstandi af huga, lķkama og sįl. En žaš er misjafnt eftir menningarheimum, trśarbrögšum og tķšaranda hvar sįlin heldur sig, eša réttara sagt hvar ķ sjįlfsmynd mannsins hśn er stašsett eša žį hvort hśn fyrirfinnst žar yfir höfuš.

En ef sjįlfsmyndin hefur sįl žį mį ętla aš lķkaminn sé bśstašur hugans, jafnframt žvķ aš vera farartęki sįlarinnar ķ efnisheiminum. Hugurinn hafi aš geima persónuleikann sem viš stašsetjum okkur meš gagnvart öšrum, stundum kallaš egó. Sįlin sé svo hin ęšri vitund sem tengist alheimsorkunni, nokkurskonar stżrikerfi huga og lķkama ķ gegnum lķfiš. 

Žaš fer samt lķtiš fyrir sįlinni ķ tęknivęddri upplżsingaveröld nśtķmans. Hafa nśtķma vķsindi jafnvel efast um aš til sé eitthvaš sem lifi daušann lķkt og sįl. Fornar hugmyndir fólks s.s. žess sem nam Ķsland fyrir meira en 1000 įrum gerši rįš fyrir öšruvķsi sjįlfsmynd. Hśn samanstóš aš mestu af ham, hamingju, huga og fylgju. Žessir žęttir sköpušu manneskjunni örlög. Žetta kann aš viršast torskiliš ķ nśtķmanum en ef heišin minni og žjóšsögur eru skošašar žį var margt ķ umhverfinu sem hafši įhrif.

Nįttśran var t.d. mun stęrri hluti af vitundinni en hśn er ķ dag. Žar gįtu bśiš duttlungafullar vęttir ķ steinum, hólum og hęšum, allt um kring, oftast ósżnilegar. Eins las fólk ķ atferli fugla og dżra. Haldnar voru hįtķšir um vetrarsólstöšur og önnur įrstķšaskipti til aš hylla heilladķsir og blóta gošin. Fólk taldi sig jafnvel getaš séš óoršna atburši meš žvķ aš sitja į krossgötum į réttu augnabliki.

Ef reynt er aš setja sjįlfsmynd fornmanna ķ samhengi viš vestręnar hugmyndir dagsins ķ dag žį mętti skilgreina ham sem lķkama. Žetta žarf samt ekki aš vera alveg klipp og skoriš žvķ til forna var tališ aš menn gętu veriš hamrammir eins og greint er frį ķ Egilssögu aš Kveldślfur hafi veriš. Į kvöldin varš hann svefnstyggur og afundinn, žašan var višurnefniš komiš. Eins var talaš um hamskipti, žjóšsögurnar skżra žessi fyrirbęri įgętlega og hver hin forna meining er į ķslenskri tungu.

Viš tölum t.d. enn um hamhleypur til verka, žegar menn herša upp hugann lķkamanum til hjįlpar. Žaš mį kannski segja sem svo aš hugurinn sé į margan hįtt meš sömu merkingu ķ dag og til forna. Žó mun hann sennilegast hafa veriš meira notašur til hjįlpar lķkamanum įšur fyrr. En ķ dag žegar hann hneigist meira til žeirrar sjįlfhverfu sem einkennir nśtķmann, enda lķf fólks įšur meira bundiš lķkamlegu striti.

Hamingjan var ekki öllum gefin frekar en skżra gull og fólk gat lķtiš ašhafst til aš įvinna sér hana. Miklu af lķfsins gęšum hafši žegar veriš śthlutaš viš fęšingu. Žar voru žaš örlaganornirnar, Uršur, Veršandi og Skuld sem sįu um aš śtbśa forlög mannanna. En nś į tķmum lķta menn meira til hamingjunnar sem huglęgs įstands.

Eitt var žó til forna, sem mįtti hafa įhrif į til heilla, en žaš var sjįlf fęšingafylgjan. Hana bar aš fara vel meš žvķ ķ henni bjó sś heill barnsins sem kęmi til meš aš fylgja žvķ ķ gegnum lķfiš. Ef fęšingafylgjunni var t.d. fleygt į višavangi var heill barnsins óvarin og tók žį fylgja barnsins mynd žess sem fyrst kom, er tališ aš žessa hafi mįtt sjį merkis ķ nöfnum manna s.s. Kveld-Ślfur, Hrafna-Flóki osfv.. 

Aušveldasta leišin til aš įtta sig į hvar ķ mismunandi sjįlfsmynd sįlin er fólgin, er aš kanna višhorf til daušans. Nśtķmamanninum getur virst erfitt aš skilja hvernig litiš var į daušann ķ fornri heišni. Hetjudaušinn var žar įvinningur samanber eilķf veisluhöld vķgamanna ķ Valhöll aš kvöldi hvers dags, gagnvart žvķ aš žurfa aš žola žrautir og liggja köld kör Heljar.

Žessar tvęr birtingarmyndir daušans voru litašar sterkum litum til aš aušvelda gönguna um lķfsveginn ęšrulaust og įn ótta viš daušann. Ęšsta markmiš var aš męta örlögum sķnum óttalaus. Taka daušanum meš óbilandi rósemd, og žola kvalir hans af karlmennsku.

Nś į dögum er algengara aš fólk taki pillur til aš sefa óttan. Leggist jafnvel mešvitaš ķ kör į mešan vottur af lķfsneista er til stašar, žó žaš viti aš žaš verši svo ósjįlfbjarga aš žaš komi til meš aš vera tengt slöngum og dęlt ofanķ žaš meš vél. Nśtķminn gerir ekki mikiš meš eilķfš óttalausrar sįlar.

Hvar sįlina var aš finna ķ heišni er greinanlegt af višhorfi fólks til forlagana og daušans. Sįlin bjó meš manneskjunni og var henni mešvituš dags daglega. Žaš sem meira var aš til forna voru daušir heygšir og helstu verkfęrum sem kęmu aš gangi ķ framhaldslķfinu var meš komiš s.s. vopnum til Valahallarvistar. Ķ vissan tķma var litiš svo į aš haugbśinn vęri į milli heima, ennžį aš hluta ķ žessum sem draugur.

Nś į tķmum hefur sįlin veriš einangruš frį efnisheiminum, žar sem hugur og lķkami dvelja ķ sķauknum hraša tękninnar. Daušinn er aš verša myrkvašur endir alls og flestir karlęgir įšur en til hans kemur. Hvaš er til rįša? ,,, kyrra hugann?

Ps. Žessi pistill er frį 3. mars 2019. Hér į blogginu hef ég haldiš śt annarri sķšu Mason eša maggimur.blog.is, žar sem ég hef sett inn hugšarefni mķn utan viš steypu dagsins, m.a. žżddar og endursagšar greinar.

Ķ gegnum tķšina hefur m.a. mįtt žar finna glósur skrifašar undir įhrifum "sękjast sér um lķkir" eša žaš sem į ensku kallast "Law of Attraction". Eins mį žar finna skrif undir įhrifum frį bśddisma, norręnnar gošafręši og aš sjįlfsögšu Jesś Krists. Sķšuna Mason mį sjį hér.


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband