Hugurinn, það dýrmætsta sem við eigum.

Hugsunin getur framkallað myndir og séð hlutina fyrir því er hún til alls fyrst og er upphaf þess að skapa frá hinu óendanlega.  Allt sem við sjáum í kringum okkur á sér upphaf í hugsun, allir hlutir urðu til fyrir hugsun. Hlutirnir taka ásýnd eins og þeir eru hugsaðir,  það er hugsunin sem kemur framkvæmdinni á stað.  Þannig voru allir hlutir skapaðir, við búum í veröld hugsunarinnar þar sem hugsunin er hið skapandi afl.

Allt sækir sér orku í hið óendanlega, til orku sólarinnar til gangs himintunglanna.  Tréð sem vex frá fræi hefur frá upphafi sitt ákveðna form það vex upp og teygir greinar sínar í átt til sólarinnar.  Tíminn sem er á milli þess sem ákvörðunin verður til með hugsun og þangað til hún er orðin að veruleika er oftast fyrirfram ákveðinn.  Þetta kemur vel í ljós við byggingu húss, þar sem ákveðnum grundvallaratriðum verður að sinna áður en hafist er handa.  Fyrst þarf að sjá húsið fyrir með hugsun, skipuleggja og teikna, þegar hafist er handa hefur allt sinn tíma, grunnurinn er byggður, gólfið, veggir og þak.  Ef hlutirnir eru ekki hugsaðir og skipulagið er ekki fyrir hendi fer illa húsið verður til vandræða í framkvæmd og á eftir byggingu ef það nær þá því að verða til.  Þess vegna ætti að vera auðvelt að sjá að ekkert verður til frá hinu óendanlega án hugsunar og því nákvæmari sem hugmyndin er því auðveldari verður framkvæmdin. 

Við erum hugsanamiðstöðvar, allir hlutir sem við sköpum og höfum í höndunum urðu fyrst til sem hugmynd.  Maðurinn hefur notað hendurnar til að koma hugsunum sínum í framkvæmd það er það sem við köllum vinnu.  Ef við ætlum að ná lengra verðum við að leggja niður allar hugmyndir um að hlutirnir komi ekki frá alsnægtum hins óendanlega. Við getum staðfest hugsun okkar og gert okkur hugmyndir í hinu óendanlega og ekkert getur komið í veg fyrir að þær rætist nema okkar eigin efi. Köstum því efanum frá okkur eins og synd, slökkvum á honum eins og á sjónavarpi.  Látum fjölmiðlana ekki segja okkur að alsnægtir hins óendanlega séu ekki fyrir okkur.

Með því að hugsa út frá alsnægtum hins óendanlega getur ekkert komið í veg fyrir að við öðlumst þær.  Þetta hafa margir þeir sannað sem hafa brotist til betra lífs frá fátækt munurinn á þeim og hinum sem ekki brutust úr fárækt var ekki heppni eða að þeir væru endilega betri gáfum gæddir, þeir einfaldlega sáu sig fyrir með hugsun í öðrum aðstæðum og aðstæðurnar komu til þeirra eins og fyrir töfra en gerðu það fyrir það að þeir efuðust aldrei.  Til að njóta hagsældar verðum við því að hugsa á ákveðinn hátt, þetta á ekkert skylt við samkeppni eða lífsgæðakapphlaup, heldur hugsýnina um að allt sé óendanlegt og þaðan komi hlutirnir til okkar svo framarlega sem sjáum þá í huganum  án allrar vantrúar. 

Til þess að njóta hagsældar verður að gera hlutina á ákveðinn hátt til þess að hægt sé að gera hlutina á ákveðinn hátt ræður hugsunin mestu.  Hvernig við hugsum, í hvaða hugsanir við notum huga okkar skiptir öllu.  Sá sem hugsar og talar um sjúkdóma og skort mun upplifa það í sínu umhverfi, sá sem hugsar út frá samkeppni og lífsgæðakapphlaupi mun upplifa það, sá sem hugsar út frá örbyrgð mun upplifa hana  því er svo mikilvægt að gæta að því um hvað við hugsum. 

Til þess að gera hlutina eins og við viljum hafa þá er fyrsta skrefið að stjórna því um hvað við hugsum og stýra hugsuninni í þá átt sem við viljum, hugsum ekki um hindranir sjáum okkur ná markinu.  Allir einstaklingar ráða því um hvað þeir hugsa, en það kostar mikla ögun að hugsa um það sem maður vill, frekar en um það sem umhverfið býður.  Að hugsa um það sem umhverfið býður er auðvelt, þar höfum við fjölmiðla, fréttir, afþreyingu osfv., en að gera sér grein fyrir og hugsa um það sem við raunverulega viljum kostar mun meiri vinnu. 

Það er enginn vinna eins mikilsverð eins og sú sem við vinnum með huganum, það getur verið erfitt að halda huganum við þá vinnu, en það er heldur enginn vinna sem skilar okkur eins miklu.  Þetta er oftast auðsjáanlegt í veikindum við erum veik þegar hugurinn er að hugsa um það en veikindin hverfa fljótlega þegar hugurinn sér ekkert nema heilbrigði.  Eins er það með fátækt, ef við höldum huganum við takmarkanir og fátækt þá framkallar hann það, en ef við höldu honum við hið gagnstæða eru allsnægtir.  Að geta hugsað um heilbrigði umkringdur sjúkdómum og umræðu um þá eða um allsnægtir þegar  fátækt og skortur eru mest í umæðunni kostar mikla orku og sá sem getur agað huga sinn til að hugsa út frá heilbrigði og alsnægtum skapar sér sinn ofurhuga sem getur framkallað það sem hann óskar sér.  Við getum ráðið okkar örlögum við getum haft það sem við viljum með því að gera okkur grein fyrir að með huganum getum við sótt það til hins óendanlega.  Með huganum búum við til þá veröld sem við lifum í og þegar við gerum okkur grein fyrir því getum við formað hana eins og við viljum með hugsunum okkar þegar við gerum okkur grein fyrir að með því að setja hugsanir okkar í samband við hið óendanlega þaðan sem allt kemur, hverfur allur efi og ótti, við vitum að við getum gert það sem við viljum, haft það sem við óskum og orðið það sem við viljum verða.