Icesave, nei eða já.

Þegar hugurinn er gerður upp til icesave samningsins í þjóðaratkvæði kemur ýmislegt til álita en þegar hjartað er spurt um hvort rétt sé að borga skuldir gjaldþrota einkabanka er svarið hjá flestum á einn veg, NEI.

Margir hafa tekið þá Lee Buchet og Lárus Blöndal sem óræk vitni um hversu góður icesave3 samningurinn er, þar sem þeir hafi nú skipt um skoðun og tali fyrir því að þjóðin samþykki icesave þá hljóti samningurinn að vera eins og best verður á kosið.  Það sé því rangt að láta réttlætið ráða afstöðunni til icesave, heldur "ískalt hagsmunamat" eins og einn löglærður stjórnmálaforinginn orðaði það, innmúraður í hrunadansinn. það er svolítið síðan að ég áttaði mig á því að lögfræðingar tala fyrir þeim málstað sem þeir fá borgað fyrir. Þegar eitthvað er að marka lögfræðing þá talar hann frá hjartanu og það gera lögfræðingar frítt eins og aðrir menn.

Þjóðinni hefur verið margsagt að icesave samningarnir séu flóknir og aðeins á færi sérfræðinga að skilja þá. Stjórnmálamenn sem jafnvel töluðu gegn samningnum eru orðnir skíthræddir við þetta velmenntaða fólk þegar þeim er sagt að samkvæmt ísköldu hagsmunamati sé rétt að samþykkja icesave3.  Sérfræðingarnir með exel þekkinguna hafa samt sem áður enga sýn nema aftur fyrir sig og hafa verið hvítskrúbbaðir á milli eyranna til að verja kerfið,  þeir hvorki treystir ímyndunarafli sínu né innsæi, þeir treystir jafnvel ekki tilfinningum sínum. Þeir trúa því að til að vera fullkomlega faglegir þá þurfi að þurrka út allar tilfinningar og með því haldi þeir stöðum sínum hjá kerfinu.

Staðreyndin er að stjórnmálamenn og ráðgjafar þeirra búa til fleiri vandamál en þeir leysa, því að þeir í besta falli einblína á afleiðingar mistaka sinna en ekki orsakir.  Staðan eftir u.þ.b. þriggja ára björgunaraðgerðir stjórnvalda er orðin þannig að hinum almenni borgara er í reynd gert að taka lán, til að borga sér laun til að geta borgað skatta. Þetta er gert í gegnum ríkissjóð og nú á að leysa milliríkjadeilu um skuldavanda sem stjórnmálamenn og sérfræðingar þeirra hafa stofnað til í öðrum löndum með því að bæta icesave skuldbindingunni á íslenska skattgreiðendur. 

Síaukin skuldaánauð hefur leitt til nútíma þrælahalds á Íslandi.  Munurinn á því og þrælahaldi fyrri tíma er sá að áður fyrr þurfti landeigandinn að sjá þrælum sínum fyrir fæði og húsaskjóli nú verður þrællinn að sjá um þann þátt sjálfur með láni frá bankanum.

En hvað er þá rétt að kjósa?  Það getur hver manneskja fundið í hjarta sínu, það þarf ekki lögfræðing til að skíra út málið, hvað þá stjórnmálamann.  Öll höfum við leiðsögukerfi hjartans sem segir okkur hvað er rétt og hvað er rangt.  Ef við efumst er gott að grípa til gullnu reglunnar "Allt sem þú vilt, að aðrir menn geri þér, það skalt þú þeim gera".  Því eins og meistarinn sagði á þeirri reglu hvílir lögmálið.

Icesave hverfur ekki með því að hafna því segja spunameistararnir.  Það verður samt sem áður aldrei hægt að leysa vandamál með sömu samvisku og orsakaði það.  Vandamál sem við fáum ekki leyst ættum við að líta fram hjá og halda áfram með líf okkar, því hjartað veit en hugurinn glepur.

Fáskrúðsfjörður.

Ólýsanlegar myndir.

 

Myndir segja meira en þúsund orð "47 photos of Japan's disaster.....Must see".  Meira....

Hvorki slys né eignatjón hjá Íslendingum

Bad Moon Rising.

 

 

"Ýmsar kenningar eru til um ofurmánann.  Sumir telja að honum fylgi náttúruhamfarir á borð við jarðskjálfta, fellibyli og eldgos."  Sumir og ýmsir eru yfirleitt notað um einhverja sem ekki vilja koma fram undir nafni, þora ekki að standa á eigin sannfæringu og kenningum.   

Í gegnum innrætingu höfum við flest verið svipt innsæi hjartans og tengslum við töfra þessa heims, með því sem í daglegu tali er kallað menntun.  Innrætingin kemur í formi uppeldis og menntunar.  Þar sem kennt er að forðast mistök fortíðarinnar.  Því má segja að menntun sé fortíðar vísindi, þar sem flestum spurningu er svarað; svona hefur þetta verið.  Þannig hefur nútíðin orðin til fyrir þekkingu fortíðarinnar og framtíðin þegar verið ákvörðuð á þeim grunni án þess að við fáum miklu um ráðið.

Tilverustig draums og vöku ættu að vera viðurkennd sem jafn sönn.  Það sem við upplifum í vöku er í raun það sem hugur okkar hefur séð fyrir hvort sem það er í eigin dagdraumum, minningarnar um drauma næturinnar, eða það sem oft er líklegast, þeirri innrætingu sem huga okkar er gefin af umhverfinu, t.d. uppeldi, skóla og fjölmiðlum.  Það er því mikilvægt að gera sér grein fyrir að innræting umhverfisins gengur að miklu leiti út á að hafa áhyggjur af framtíðinni, sektarkennd yfir fortíðinni en gleyma nútíðinni.  Draumarnir gefa okkur aftur á móti færi á að sjá okkur sjálf eins og við í reynd erum á stað og stund, og upplifa í hinum efnislega vökuheimi.

Okkur hættir til að trúa því að utanaðkomandi innræting sé hinn raunverulegi heimur og heimurinn sé því utan okkar sjálfra.  Sem börn höfum við upplifað að draumurinn er raunveruleikinn vegna þess að hann býr innra með okkur sjálfum.  Barnsálin trúir í innsæi hjartans og kemmst með því þangað sem hún vill.   Barnið trúir t.d. ekki á karlinn í tunglinu vegna þess að því hefur verð innrætt að þar sé hann, barnið veit að karlinn býr í tunglinu þar til því er sagt að vera ekki að þessu bulli, þannig er ímyndunarafl draumanna á svipstundu að engu gert og það sem á eftir kemur er kallað að vera upplýstur. 

Viðurkennd þekking, þ.e.a.s. menntun tekur lítið tillit til sérstöðu einstaklingsins.  Menntun gengur út á að þjálfa rökhugsun eftir ákveðnum fyrirfram gefnum leiðum, fremur en að efla sköpunargáfu og frumkvæði.  Þessi tegund þekkingar hefur margoft verið til mikilla hindrana fyrir samfélag manna og er oftar en ekki notuð til að halda einstaklingnum innan vissra viðurkenndra marka, burtséð frá augljósum villum.   Sem einfalt dæmi má nefna hversu lengi haldið var fram að jörðin væri flöt og hversu illa Galileo gekk að koma þeirri þekkingu á framfæri að jörðin snerist í kringum sólina, í óþökk akademískrar þekkingar þess tíma. 

Þannig má sjá að þekking sem aðlöguð er að fyrirfram gefnum kenningum þarf ekki að vera rétt.  Sannleikurinn getur verið margbreytilegur eftir því frá hvaða sjónarhorni hann er skoðaður.  Nýju föt keisarans eru  dæmi um það.  Það að þora ekki að kannast við þau hughrif sem ofurmáninn vekur getur því allt eins verið það fangelsi sem við höfum byggt upp með því að forðast að vera það sem við erum.

 

Ofurmáni á himni næstu helgi

Lífið í litum.

 

 

Það að vera án vinnu er ekki eins auðvelt og það gæti virst í fyrstu.  Einhvernvegin verður að nota tímann og þegar tíminn berst að í eins stórum skömmtum og hann virðist gera,  þegar maður hefur ekkert við hann að gera getur það reynst yfirþyrmandi verkefni.  Það er svo skrítið að þegar tíminn er nógur þá er eins og maður komi sér ekki í það að gera það sem alltaf stóð til að gera þegar tími gæfist.

Undanfarna daga hef ég verið að drepa tímann við að mála, en það er eitt af því sem ég hélt áður að yrði aldrei nægur tími til að gera.   En það er ekki auðvelt að koma sér að verki þegar hugmyndirnar vantar.  Svo fór ég að mála það sem ég sá út um gluggann og það sem ég sé út um gluggann í sælureitnum við sjóinn.  Kannski á ég eftir að ná því að láta litina heilla mig þannig að tíminn fljúgi.

Þegar ég var búin að mála nokkrar myndir fór ég að hugsa um mynd sem ég málaði fyrir 11 árum,  nýbúinn að opinbera litaáráttu mína á striga.  Þá kom til mín kona og skoraði á mig að mála fyrir sig mynd eftir sögu í bók sem hún afhenti mér.  Þetta var mögnuð saga og hafði mikil áhrif á mig á meðan ég var að mála myndina.  Þessi saga gæti þess vegna verið fyrirboði þess sem gerst hefur síðan.  Sagan er eftir Selmu Lagerlöf og heitir Hreiðrið.  Hér fyrir neðan er mynd af myndinni sem ég málaði við söguna.  Mig minnir reyndar málverkið vera mun skírara en ljósmyndin en það er annað mál. 

 

 

Hérna kemur textinn sem ég lét fylgja um það sem ég hugsaði þegar ég málaði mynd eftir áskorun.

Sagan Hreiðrið eftir Selmu Lagerlöf segir frá einbúanum Hattó sem fór út í auðnina og bað Drottinn engrar smábænar, hvorki meira né minna en um að tortíma heiminum.  Því svo miklar voru syndir mannanna að frelsa þurfti þá ófæddu frá lífinu sjálfu.  Þann tíma sem hann var á bæn komu máríerlurnar og gerðu hreiður í hendi hans vegna þess að eina tréð í nágreninu var greinalaust og Hattó líkari tré sem veitti skjól.  Hattó fór smá saman að finna til samkenndar með íbúum hreiðursins og sannfæringarmáttur bænar hans dvínaði smátt og smátt.  Að endingu bað hann hreiðrinu griða.

Sævar sjómaður hafði aldrei beðið bæna í líkingu við bæn Hattós.  Hér áður fyrr þegar fiskverð var lágt, hafði honum í versta falli komið það til hugar að kaupfélagið væri dragbítur á framfarir og mætti því missa sig.  Með tímanum tóku við nýir siðir sem Sævar átti erfitt með að skilja, hann mátti ekki veiða nema ákveðinn afla hvernig sem gaf.  Það undarlega var að verðið sem hann þurfti að fá fyrir fiskinn fékk hann fyrir hann óveiddan og kallaðist þetta markaðsvæðing.  Kaupfélagið fór á hausinn því það réði ekki við að kaupa óveiddan fisk á markaðsverði.  Svo hrundi vitinn í gjörningaveðrinu mikla og leiðsögnin brást.  Á endanum varð hið gjöfula haf sem ófær eyðimörk fyrir Sævari og hann gat hvorki flotið burt á sínum brotna bát né séð fjölskyldunni farborða.

Fram til þessa höfðu Sævar og Hattó aðeins átt eina bæn sameiginlega, þá að biðja Drottinn um að þyrma hreiðrinu.

Ég þarf ekki að taka það fram að umhverfið í myndinni  um hreiðrið var fengið út um stofugluggann minn þá.  Hérna má sjá nokkrar af þeim myndum sem ég hef málað undanfarna daga m.a. út um stofugluggann.

Sú gamla glamrar á facebook.

Það mætti halda að Jóhanna væri eldri borgari vestur í bæ sem stytti sér stundir með því að skrifa á vegginn, en ekki forsætisráðherra þjóðarinnar.  

Hjá forsætisráðherra eru svona facebook ummæli eins og hvert annað lýðskrum, en í því hefur Jóhanna verið jafn snjöll allan sinn stjórnmála feril og hún er afleitur forsætisráðherra.

Hvernig væri að gera eitthvað í málinu, annað en að tuða á facebook?

Engin réttlæting fyrir ofurlaunum

Reiknimeistari ríkisin.

 

 

Hvenær ætli verði komið að þeim tímapunkti að stjórnvöld á Íslandi hætti að láta skattgreiðendur ábyrgjast innistæður í gjaldþrota bönkum?

Kennitöluflakkið í fjármálakerfinu á Íslandi er orðið það yfirgengilegt að ekki tekur nokkru tali.  Nú hælir Steingrímur sér af því að hafa sparað ríkin 8 ma. á því að láta gjaldþrota banka yfirtaka annan gjaldþrota og hafa lagt til með honum 11 ma frá ríkinu. 

Bankakerfið á Íslandi hefur aldrei í sögunni verið stærra en í dag, reknir eru bankar á nýjum kennitölum með tilheyrandi ofurlaunum stjórnenda og gömlu þrotabúin eru rekin með liði á enn hærri launum. 

Fram kom í fréttum um daginn að slitastjórn SpKef, þess gjaldþota ekki þess nýsameinaði, færi fram á auknar fjárveitingar frá ríkinu til að geta starfrækt þrotabúið. 

Svo reyna reiknimeistarar á framfæri ríkisins að halda því fram að það muni verða nóg til í þrotabúi Landsbankans til að greiða icesave.  Því sé þjóðinni óhætt að segja já við því að ábyrgast erlendar skuldir gjaldþrota einkabanka, það gæti jafnvel orðið gróði af því.

Kostar 11,2 milljarða

Deilt um eignarhald.

 

Þeir félagar Gaddafi og Sarkozy á meðan allt lék í lyndi.  Nú hefur Gaddafi fengið þjóð sína upp á móti sér og það sem verra er fyrir vesturlönd, hann hefur misst tökin á olíuframleiðslunni.  Þá dugir því ekki að kenna al Kaída um, það hefði Gaddafi þurft að gera áður en til uppreisnar kom í Líbíu, með samþykki eigenda vörumerkisins al Kaída.   Þannig hefði hann fengið að tilheyra klúbbnum, en ekki einungis til að kaupa vopn.

 

 

Sakar Frakka um afskiptasemi

Djúpivogur.

Er bankahrun nr. 2 hafið?

Enn ein fjármálastofnunin hverfur af sjónarsviðinu yfir helgi.  Ég þekki fjölda manns sem hafa tekið innistæður sínar út úr bönkum undanfarin misseri og komið þeim í aðrar geymslur.  Sumir telja sig vera með nef fyrir því sem er að gerast, aðrir kæra sig lítið um að láta taka sig tvisvar í bólinu.  

Þessi kúvending í málefnum Spkef gefur til kynna að ekki sé allt með felldu.   Og ekki eru það uppgjör sem Íslandsbanki upplýsti í vikunni til að slá á tortryggnina.  Í þeim tölum kom fram að hagnaðurinn sem bankinn reiknaði sér árið 2010 var hærri en gjaldþrota forvera hans, Glitnis árið 2007, sem bendir til blekkinga ef ekki örvæntingar. 

Spkef sameinast Landsbankanum