Þrjár ríkisstjórnir frá hruni hafa sleppt því að taka á málinu.

 Þannig gerast kaupin á eyrinni hvað almenning varðar.

http://www.youtube.com/watch?v=peiTfY7Bx4c

 

Segja trúnað gilda um upplýsingar

Bólusetning, nei takk?

http://www.youtube.com/watch?v=9wqWJrYNd3A&feature=PlayList&p=5CFDB40ABED134A2&playnext=1&playnext_from=PL&index=98

 

Heimsbyggðin öll í hættu

Bólusetning, nei takk?

http://www.youtube.com/watch?v=9wqWJrYNd3A&feature=PlayList&p=5CFDB40ABED134A2&playnext=1&playnext_from=PL&index=98

 

Mikil eftirspurn eftir bóluefni

Leikritið heldur áfram á Alþingi.

 

Þá getur velferðarstjórnin skálað fyrir þessum áfanga, keyrt icesave í gegnum þingið og þingmenn  haskað sér í sumarfrí.  Málið dautt.

Ég ætla að flagga í hálfa stöng og felli tár yfir einhverju ömurlegasta Alþingi sem ég hef upplifað frá 1983.  Það er tæplega von á góðu í framhaldinu. 

Leikrit þingmanna hefur fyrst og fremst snúist um það hvernig hægt er að viðalda því stjórnkerfi sem hér hefur verið við lýði með lántökum á kostnað þjóðarinnar.  það var orðið fyrir löngu ljóst að "flokkurinn" var búinn að ákveða ESB aðildarumsókn en leikritið snérist um að finna leiðir fyrir hvern og einn til að halda andlitinu. 

Hjá þessu liði snýst þetta fyrst og fremst um að halda sér á launaskrá hjá skattgreiðendum. 

Það sem hefur verið sérstakt við þessa ESB umræðu er að hún snérist aðllega um það hvort það átti að fara í einfalda eða tvöfalda þjóðaratkvæðagreiðslu og kostnaðinn sem af því hlytist.  Þessum málum hefur verið talið nauðsynlegt að ljúka fyrir sumarfrí þingsins, ásamt icesave. 

Á meðan rekur allt á reiðanum, fyrirtæki fara á hausinn, heimilin verða eignalaus og gamla fólkinu er jafnvel vísað út af dvalarheimilum.  Er eitthvað vit í kollinum á þessum 63 einstaklingum sem ber að fara eftir eigin sannfæringu en ekki því sem þeir sögðu fyrir kosningar?

Samþykkt að senda inn umsókn

Sorglegt dæmi um kosningarbrellur velferðarstjórnarinnar.

Er þetta það sem velferðarstjórnin snýst um?  Á ESB að taka við öldruðum íslendingum sem eru að missa heimili sitt?  Hvað eru fólkið á Alþingi að hugsa?

Það voru uppi hugmyndir um að loka vistheimilinu Helgafelli á Djúpavogi s.l. vetur.  Ögmundur Jónasson dró þá ákvörðun til baka eftir að hann komst í heilbrigðisráðuneytið í febrúar.  Var það kannski bara kosningabrella að hætti velferðarstjórnarinnar?

Það er auðvelt að spara á kostnað þeirra sem ekki eiga sér talsmenn s.s. atvinnulausum og öryrkjum.  Eins heyrir maður af minnkuðum matarskömmtum, Mogganum er sagt upp o.s.f.v.  Yfirstjórnin finnur alltaf aðferðir til að spara á kostnað þeirra sem minna mega sín og auka við eigið mikilvægi með töff ákvörðunum. 

Hvað með bankana sem standa tómir í röðum á kostnað skattgreiðenda?  Hvað með 63 þingmenn sem þrasa um ESB og icesave hvern virkan dag?  Hvað með kokteilpinnana sem þykja icesave samningarnir sem þeir gerðu sjálfir vera frábærir?  Skyldi vera hægt að spara moggann þar og fækka kjötbollunum, eða jafnvel bera þá út?

 

Af visi.is í gær:

"Að sögn Guðbjargar hefur móðir hennar, sem er á níræðisaldri, búið á Djúpavogi í sextíu ár.

„Ég hef reynt að fá hana til Hafnar, en þarna vill hún fá að vera. Ég þarf að taka hana nauðuga," segir Guðbjörg, sem sjálf býr á Höfn í Hornafirði. Hún segir móður sinni hafa verið gefin róandi lyf áður en þær yfirgáfu öldrunarheimilið í hinsta sinn."

http://www.visir.is/article/20090713/FRETTIR01/990107471/-1 

 

Óljóst hvað verður um vistmenn

Biðin langa

 

Það er óbærilegt að vera svo gjörsamlega ósammála fólki, sem telur sig hafa velferð þjóðarinnar að leiðarljósi, að maður geti þess eins óskað að því mistakist. En þannig hefur mér liðið hvað varðar þau málefni sem íslenskir stjórnmálamenn hafa verið að vinna að um langt skeið.  Það sem maður hefði viljað sjá Alþingi vera búið að hrinda í framkvæmd, í það minnsta vera að vinna að íslenskri þjóð til hagsbóta er í stórum dráttum eftirfarandi;

Afnema verðtrygginguna, losa sig við AGS samstarfið, ná sátt meðal þjóðarinnar með því að hafna icesave samningnum, setja ESB aðildarumsókn í salt á meðan unnið er að brýnustu björgunaraðgerðum fyrir heimili og fyrirtæki.  Þess í stað er pukrast við að hella skuldum yfir þjóðina og því borið við, í hverju málinu á fætur öðru, að hún hafi ekki vit til að meta hvað henni er fyrir bestu.

Um þetta hefði ég getað skrifað langan pistil en þess í stað hef ég fengið leifi til að birta pistil Jóhannesar Björns Lúðvíkssonar á www.vald.org enda kemur hann vel orðum að mörgu af því sem mér liggur m.a. á hjarta. Eins vil ég benda fólki á að kynna sér skrif Jóhannesar á vald.org en hann hefur bent á um langa hríð inn í hverskonar efnahagsumhverfi heimurinn stefnir og hefur haft rétt fyrir sér til þessa. Sjálfur las ég bókina hans "Falið vald" þegar hún kom fyrst út um 1980 og hefur sá lestur alla tíð síðan haft áhrif á mína heimsmynd.

 

En hér kemur pistill Jóhannesar:

 

[13. júlí 2009] Þeir sem bara bíða og vona verða venjulega fyrir vonbrigðum. Viðbrögð íslenskra stjórnvalda við bankahruninu hafa frá byrjun einkennst af óskhyggju-von um að tíminn lækni öll sár-og getuleysið hefur líka verið sláandi. Þess vegna hafa "vinir" okkar í Evrópu getað vaðið yfir okkur á skítugum skónum og í leiðinni stefnt þjóðinni í gjaldþrot.

 

Margar staðreyndir sem hafa verið að koma í ljós varðandi Icesave-samninginn benda til þess að hér sé um nauðungarsamning að ræða og gjörningurinn sé því tæknilega ógildur. Þjóðinni var stillt upp við vegg og meira að segja "frændur" okkar í Svíþjóð og Noregi voru í aftökuliðinu. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn beitti líka ólöglegri fjárkúgun. Alþingi á að kasta þessum samningi út í ystu myrkur.

 

Nú er líka rætt um að við verðum að ganga í samtök sömu þjóða og eru að kúga okkur þessa dagana. Það er svipuð lógíg og að segja konu sem er þunguð eftir nauðgun að það sé skynsamlegast að hún giftist árásarmanninum ... það einfaldi málið fjárhagslega! Sannleikurinn er nefnilega sá að flestir stuðningsmenn báknsins í Brussel eru eingöngu að spá í efnahagslega hlið málsins og minnast sjaldan á nokkuð annað. En hvernig í ósköpunum verðum við betur stæð fjárhagslega ef við beygjum okkur undir vald aðila sem eru nýbúnir að kúga okkur efnahagslega? Hvaðan koma þessar væntingar? Er þráin eftir evru að rugla menn alvarlega í ríminu?

 

Ríkisstjórnin sem sat við völd þegar bankarnir hrundu var gjörsamlega lömuð og lagði drög að samningum við Breta og Hollendinga sem allt að því má flokka undir landráð. Tölurnar gengu ekki upp og voru ekki boðlegar næstu kynslóðum skattgreiðenda.

 

Stjórnin sem núna situr hefur verið lítið skárri og hrósar sér helst að því að það séu varnaglar í landráðssamningnum sem leyfa endurskoðun ef illa fer. Bíða og vona er viðkvæðið. Allir heilvita menn hljóta þó að sjá að það er miklu hagstæðara að semja upp á nýtt heldur en að reyna að leiðrétta ónýtan samning seinna. Við þetta bætist að enginn veit hvað (ef eitthvað) fæst út úr erlendu eignasafni bankanna. Það á bara að bíða og vona.

 

Hræðslan um hugsanlegan gjaldeyrisskort hefur lamað íslenska embættismenn í átta mánuði og fært gömlu nýlendukúgurunum ásamt Alþjóðagjaldeyrissjóðnum allt of mikil völd yfir þjóðinni. Það þarf erlenda mynt til þess að kaupa eldsneyti á faratækin og endurfjármagna eldri lán, t.d. hjá Landsvirkjun. En hafa þessir þjónar fólksins gert nokkurn skapaðan hlut til þess að bjarga málunum, annað en að skríða marflatir fyrir AGS og gömlu nýlenduherrunum?

 

Eitt af því sem átti að fara í gang strax í upphafi hrunsins voru samningaumleitanir við sem flestar þjóðir um gagnkvæm gjaldeyrisskipti. Hér er átt við samninga eins og Kínverjar hafa þegar gertvið nokkur ríki. Sem dæmi, þá sömdu Argentínumenn um að taka 70 milljarða kínverskra yuan (jafnvirði $10 milljarða) í skiptum fyrir sömu upphæð í pesetum. Argentínumenn nota kínversku peningana til þess að kaupa hvað sem þeim þóknast frá Kína og Kínverjar nota pesetana til þess að kaupa vörur og þjónustu frá Argentínu. Þetta eru miklu sveigjanlegri viðskipti en t.d. gömlu rammasamningarnir sem Ísland gerði við Sovétríkin hér áður fyrr vegna þess að það er ekki verið að semja um skipti á ákveðnum vörutegundum.

 

Gagnkvæm gjaldeyrisskipti Íslands bara við Rússland færu langleiðina að bjarga okkur frá hugsanlegu hruni ef Evrópa reynir aftur að refsar okkur. Við getum þá keypt af Rússum það sem okkur vanhagar mest um, olíu og bensín. Við seljum þeim svo fisk og ýmislegt annað.

 

Kínverjar eru leiðandi í þessari tegund viðskipta og sennilega til í að taka krónur upp í yuan. Kínverskir ferðamenn gætu þá keypt krónur í Kína áður en þeir leggja land undir fót og heimsækja okkur, Íslensk orkufyrirtæki gætu selt þjónustu sína í Kína og fengið greitt í íslenskum krónum, margvísleg þjónusta er hugsanleg (t.d. umskipun) þegar siglingaleiðin yfir norðurhvel opnast o.s.frv. Og hvernig væri að opna fríhöfn í nokkrum skemmum á Keflavíkurflugvelli þar sem hægt er að umskipa vörum tollfrjálst og jafnvel fullvinna? Allar stærðir flugvéla geta lent í Keflavík og nálægðin við meginland Evrópu, Ameríku og Asíu er ómetanleg. Fríhafnirnar í Hong Kong og Panama eru peninganámur. Fríhöfn sem notfærir sér vaxandi vöruflutninga í lofti ætti ekki að vera neitt síðri.

 

Þegar neyðarástand ríkir þá hafa menn ekki tíma til þess að bíða og vona. Fáránlegir stýrivextir eru búnir að kvelja atvinnustarfsemina árum saman, en samt halda margir áfram að tala eins og eitthvað hljóti nú að fara að gerast. Kannski lækka stýrivextir í júlí ... kannski í september ... kannski með vorinu ... bara að bíða og vona.

 

Háir stýrivextir eru verðbólguhvetjandi í litlu hagkerfi vegna þess að innlend verðsamkeppni er óveruleg. Fyrirtækin reikna þá kostnað okurvaxtanna inn í verðlagninguna. Rannsóknir hafa líka sýnt að háir stýrivextir verja engan gjaldmiðil nema í örstuttan tíma. Spekúlantar kaupa í augnablikinu á meðan almennilegir fjárfestar halda sig í fjarlægð frá hagkerfi sem sýnir sjúkleika sinn með því að beita okurvöxtum. Hagkerfi sem laðar til sín spákaupmenn byggir á sandi.

 

Glæpur sem gengur undir nafninu verðtrygging lána er á góðri leið með að gera heila kynslóð gjaldþrota. Þessi menntaðasta kynslóð Íslandssögunnar verður flæmd úr landi á meðan menn bíða og vona að verðbólgan fari nú að hægja á sér. Sannleikurinn er hins vegar sá að líkt og okurvextirnir þá er verðtryggingin verðbólguhvetjandi. Í venjulegu árferði býður fólk of hátt í húsnæðið ef mánaðarleg greiðslubyrði er lækkuð með óeðlilegum aðferðum sem fela okurvaxtabyrðina þar til seinna.

 

Það verður að höggva á hnútinn.

 

Verðtryggð lán, þar sem annar aðilinn er látinn taka alla áhættu, eru sennilega ólögleg og þau eru vissulega stórskaðleg. Það er furðulegt að þetta siðleysi skuli viðgangast á meðan eignir fólks sem ekkert braut af sér fuðra upp.

 

Leggjum niður verðtryggingu lána-strax! Stórlækkum stýrivexti á sama tíma og verðbólgan hverfur á nokkrum mánuðum. Tökum krónuna af floti og festum við körfu gjaldmiðla. Við erum í stórkostlegu tímahraki og bráðum verður ekkert hægt að gera til þess að koma í veg fyrir miklu verra hrun og brunaútsölu á auðlindum landsins.

www.vald.org

Leynd ekki aflétt í dag

Þetta fer að minna á Sterling.

Þetta er sniðugt ríkissjóður tekur 73% veð í gjaldþrot Sjóvá og leggur því til 11,6 milljarða í gegnum SAT eignarhaldsfélags í eigu  gjaldþrota Glitnis og fjárvana Íslandsbanka sem leggur félaginu til 16 milljarða alls.

 

Ríkissjóður sem er miklu meira en fjárvana á að halda öllu klabbinu gangandi, þannig að tryggingartakar geta andað rólegir og haldið áfram að greiða iðgjöldin enda gengur daglegur rekstur Sjóvár ljómandi vel.  Þarna er borguð laun mánaðarlega og engin lúsarlaun til stjórnendanna.

 

Það var virkilega ánægjulegt að heyra það frá fyrrum forstjóra, Þór Sigfússyni formanni Samtaka atvinnulífsins, hvað reksturinn var í góðu standi þegar hann lét af störfum í júní s.l..  Hann sagðist hafa komið félaginu í örugga höfn, það er í fangið á skattgreiðendum. 

 

Mér hefur dottið í hug að skipta um tryggingafélag.  Eitthvað heyrði ég af því að þeir hjá VÍS væru farnir að sjá til lands.  Hvort þeir komast í jafn örugga höfn og Sjóvá verður svo að koma í ljós.

16 milljarðar inn í Sjóvá

Byltingin er rétt að byrja - Hvíta bókin.

Hvíta bókin hans Einars Más Guðmundssonar er kominn út hjá forlaginu.  Einar Már er einn af stóru höfundunum Íslands sem tekst með orðum að túlka tilfinningar þjóðar sinnar.  Þeir eru vafalaust margir sem hafa upplifað sömu tilfinningar og þær sem Einar Már setur fram í Hvítu bókinni án þess að koma því frá sér í fáum orðum á eins yfirgripsmikinn hátt og stórskáldum er einum fært. 

 

Ég varð mér út um bókina og finnst hún vera átakanleg skemmtileg lesning, ekki skemmir fyrir að Einar Már leitar í smiðju meistara fyrri tíma með tilvitnunum.  Við lestur bókarinnar hef ég sannfærst enn frekar um getuleysi stjórnmálamanna til að leiða þjóðina út úr þeim hremmingum sem þeir hafa átt svo stóran þátt í að leiða hana í.  Einar Már kann svo sannarlega að koma orðum að því, að hvaða hagsmunum stjórnmálamennirnir vinna þegar þeir hafa náð kjöri.  Fátt ætti að hafa opinberast eins vel og eftir byltinguna sem kennd er við búsáhöld.

 

En nú er komið að því  að gefa Einari Má orðið í tveimur örstuttum úrdráttum úr Hvítu bókinni: 

Það er því full ástæða lesandi góður, að þú takir í hönd orðanna og látir þau leiða þig að ströndum þess lands þar sem stólar eru dregnir fram og sagðar sögur, um hvernig það var, hvað gerðist og hvernig það er í dag.  Einhverja kann ég að reita til reiði, aðrir munu gleðjast yfir þeim gullkornum sannleikans sem komið hafa til mín í umrótinu mikla, byltingu potta og sleifa, þegar bankarnir hrundu og spillingin vall upp úr gígopi frjálshyggjunnar, hins kapítalíska kerfis, sem lagt hefur mannkynið í hlekki.  Hér hafa ráðamenn staðið berstrípaðir en reynt að hylja sig með lagagreinum og flækjum; skuldavafningum andans, viðskiptavild hugans og öðru drasli sem kalla má einu nafni lygi.

 

Þau eru mörg gullkornin sem detta út úr hagfræðingunum þessa dagana,  Frjálshyggjan er enn við lýði.  Fyrir stuttu sagði einn hagfræðingur í Speglinum há RUV að hann sæi vonarglætu í því að brátt muni hinir fjársterku auðmenn flytja fé sitt heim og kaupa eigur almennings fyrir lítinn pening.  Þegar fólkið er orðið gjaldþrota.  Eftir þessu eru auðmennirnir að bíða og þetta á að framkvæma í skjóli stjórnvalda.  Þetta hefur gerst annars staðar, í öðrum fjármálakreppum.  þetta eru skilyrðin sem verið er að skapa.  Þetta er stefna frjálshyggjunnar til að styrkja ríkidæmi hinna ríku.  Kreppan er þeirra verk.  Þetta eru voðaverkin sem auðmennirnir ætla að fremja í skjóli valdhafa. 

Bandarískur auðkýfingur orðaði þetta svo að best væri að kaupa upp eigur þegar allt væri í uppnámi og blóðið flæddi um göturnar.  Þetta er þegar byrjað.  Skuldug fyrirtæki renna skuldlaus til fyrri eigenda sinna eða nýrra eigenda.  Það er smurt ofan í þá.  Menn sem skulda marga milljarða leysa þetta til sín, eins og að drekka vatn. 

  

Þetta er kerfið sem þau ætla að koma á svo allt geti haldist í gamla horfinu.  Þess vegna er sama fólkið í sömu stöðum, á sömu stöðum.  En við sitjum uppi með, sumir segja tíu milljónir, aðrir tuttugu milljón króna skuld á hvert mannsbarn.  Hér eru heimildir misvísandi, eins og allt annað.  Og þessar skuldir eru eru fyrir utan húsnæðisskuldir, fjárránið sem fer fram með falli krónunnar, gjaldþrotin og atvinnumissinn.  Það á ekkert að breytast nema að við eigum að þræla fyrir skuldum sem hellt hefur verið yfir okkur.  Þetta kallar ríkisstjórnin björgunaraðgerðir en hverjum er verið að bjarga?  Og aftur spyr ég og lýsi eftir svari:  Hvaða tök hafa auðmennirnir á stjórnvöldum?

 

Hér á vel við þriðja ívitnunin í Halldór Laxnes, í þetta sinn úr Kristnihaldi undir jökli: "Spurt er:  Hvað er hraðfrystihús?  Og svarað:  "Það er íslenskt fyrirtæki.  Spaugararnir reisa þau fyrir styrk frá ríkinu, síðan fá þeir styrk frá ríkinu til að reka þau, þvínæst láta þeir ríkið borga allar skuldir en verða seinast gjaldþrota og láta ríkið bera gjaldþrotið.  Ef svo slysalega vill til að einhvertíma kemur eyrir í kassann þá fara þessir grínistar út að skemmta sér."

http://www.forlagid.is/baekur/detail.aspx?id=4696

Á að senda Alþingi í meðferð?

Við höldum úti sendiráðum um allan heim og 63 þingmönnum t.d. eru Svisslendingar með 30 þingmenn og færri sendiráð en við þó þeir telji 7 milljónir.   Skildi þessu "rústbjörgunarliði" á Alþingi aldrei detta í hug að líta sér nær og hugleiða augljósar staðreyndir.

 

Þarf að setja upp meðferðarstofnun að hætti SÁÁ til að gera Alþingi eftirfarandi ljóst?

Skuldsetning er veikleiki okkar.  Við þjáumst af andlegum flækjum og reynum að flýja þær með því að drekkja vandræðum okkar í lántökum.  Við reynum að ýta raunveruleika lífsins frá okkur með því að öðlast lánstraust.  En skuldsetningin fæðir ekki, klæðir ekki né hýsir; hún slær aðeins lán út á framtíðina og eyðileggur okkur að lokum.  Við reynum að kaffæra tilfinningar okkar til að flýja raunveruleikann án þess að gera okkur grein fyrir né hafa áhyggjur af því að áframhaldandi skuldsetning mun margfaldar vandamálin. 

 

Þessi texti er fengin að láni úr Tuttugu og fjögurra stunda bókinni sem er ætluð félögum í AA í þeirri lífstefnu að lifa einn dag í einu.  Smávægilegar breytingar hafa verið gerðar á textanum, þar sem orðið áfengi og drykkja  kom fyrir var orðunum skuldsetning, lán og lánstraust sett í staðinn.

 

Frumtextinn er svona;

Áfengi er veikleiki okkar.  Við þjáumst af andlegum flækjum og reynum að flýja þær með því að drekkja vandræðum okkar í áfengi.  Við reynum að ýta raunveruleika lífsins frá okkur með drykkju.  En áfengið fæðir ekki, klæðir ekki né hýsir; það slær aðeins lán út á framtíðina og eyðileggur okkur að lokum.  Við reynum að kaffæra tilfinningar okkar til að flýja raunverulegt líf án þess að gera okkur grein fyrir né hafa áhyggjur af því að áframhaldandi áfengisneysla margfaldar vandamálin.  Hef ég náð valdi yfir óstöðugum tilfinningum mínum?

950 milljarðar að láni

Myndlistarsýning.

 

Nú stendur yfir samsýning Myndlistarfélags Fljótsdalshéraðs. Sýningin var formlega opnuð í flugstöðinni á Egilsstöðum þann 17. júní s.l..  Félagið hefur reglulegar samsýningar félagsmanna sem hafa hin síðari ár verið haldnar í flugstöðinni.

Sýnendur eru; Anna Hjaltadóttir olía, Anna Þórhallsdóttir olía, Ásdís Jóhannsdóttir olía, Ásta Sigfúsdóttir gler, Boði Stefánsson olía, Eiríkur Sigfússon akríl, Elín Gísladóttir olía, Guðborg Jónsdóttir vatnslitir, Katarzyna Dedela olía, Kristín Rut Eyjólfsdóttir akríl, Magnús Sigursson stucco (múrverk), Oddbjörg Sigfúsdóttir olía, Ólöf Birna Blöndal olía, Sigurlaug Stefánsdóttir olía, Sigrún Steindórsdóttir olía,  Sölvi Aðalbjarnarson olía, Vilhjálmur Einarsson olía, Ævar Orri Dungal olía.

Í ávarpi Björns Krisleifssonar formanns félagsins við opnunina, koma m.a. fram; "Oft heyrist kvartað undan slæglegri mætingu á menningarviðburði.  Hér þurfum við ekki að örvænta.  Á síðustu sýningu okkar mættu 93.783 gestir, sem var farþegafjöldinn um flugstöðina meðan myndverkin voru til sýnis.  Eru þá ótaldir þeir, sem voru að koma með, eða sækja farþega.

Myndir frá sýningunni, smella má á mynd til að stækka hana.