Rangur miskilningur hjá Jóni.

Og hvert talar þjóðin? 

"Þess vegna talar forsetinn út þegar utanríkisráðherrann talar suður. Hvers konar stjórnsýsla er það sem býður upp á svona rugl? Ég er satt að segja kominn að þeirri niðurstöðu að það eigi að leggja þetta embætti niður. Þetta er ýmist til tómra vandræða eða einskis." segir Jón Baldvin meðal annars í gagnrýni sinni á Ólaf Ragnar."

Jón gleymir að taka það inn í dæmið að forsetinn er málssvari þjóðarinnar, ekki stjórnmálaelítunnar sem gengur eins langt og komist verður í að svíkja þjóðina, það sannaði sig best í icesave.  Þess vegna er þetta rangur misskilningur hjá Jóni , nema að hann vilji geirnegla sjálfan sig sem fábjána.

Forsetinn heldur áfram

"nut case".

Fyrir þá sem vilja ekki verða  andlegri hrörnun að bráð á unga aldri, eins og þessi viðamikla breska rannsókn þykir benda til, gæti verið ráð að borða hnetur.  Allavega væri ráð að prófa þær áður en kemísk efni lyfjaiðnaðarins, sem svo oft eru birtar lofgreinar um í British Medical Journal, eru prófuð.  Þær eru nefnilega bæði góðar og skaðlausar sem seint verður sagt um "nut case" lyfjaiðnaðarins.

Sem dæmi lítur valhneta út eins og lítill heili, með vinstri og hægri heilahvelum, efri og neðri hluta. samkvæmt fornri þekkingu örva valhnetur heilastarfsemi. 

 

 

Hérna má sjá skemmtilega úttekt á fornri þekkingu sem kennir hvernig má finna flest það úr náttúrunni úti í næstu búð sem við þurfum til að halda heilsu.  Það þarf svo sem ekki að koma á óvart að þar er ekki um iðnaðarmatvæli að ræða.

http://www.richardcassaro.com/the-ancient-doctrine-of-signatures-suppressed-by-the-elite

 

Svo má velta fyrir sér hvort opinberir starfsmenn komist einhvern tíma á það stig að verða eins skarpir og hann  þessi:

 

 

Andlegri getu hrakar eftir fertugt

2012 - tími til að vakna.

Lífið er eins og ferð í skemmtigarð og þegar við ákveðum að  fara um hann finnst okkur hann vera raunverulegur, vegna þess hve máttugur hugur okkar er.  Og ferðin er upp og niður, hring eftir hring, með spennandi og hrollvekjandi uppákomum þar sem allt er litað skærum litum, og með háværum áherslum, og það er svo gaman - um stund.

Sumir, eftir að hafa verið á ferð um langa hríð, spurðu eftir stund er þetta raunveruleikinn eða er þetta virkilega bara ferðalag?  Aðrir sem þekkja þetta ferðalag koma til baka til að segja okkur;  "Hey, hérna þarft þú ekkert að óttast aldrei, eða vera hræddur, vegna þess að þetta er bara ferð" -og við drepum þetta fólk.

"Hann verður að halda kjafti!  Ég hef fjárfest í þessari ferð...sérðu ekki hvað ég ég markaður áhyggjum...sjáðu hvað ég hef lagt á mig fyrir bankainnistæðurnar mínar...fyrir fjölskylduna....þetta verður að vera raunveruleikinn".

En þetta er nú samt sem áður bara ferðalag.

Við drepum alltaf góðu gæjana sem reyna að segja okkur það, og leifum djöflunum að ganga af göflunum.  En það skiptir ekki máli, því þetta er bara ferðlag og við getum breytt um stefnu hvenær sem við viljum.

Allt sem við þurfum að gera er að velja.

Ekkert erfiði, engin vinna, ekkert starf, engin sparnaður né peningar - bara að velja á milli ótta og kærleika.

Með augum óttans viltu setja stærri lás fyrir útidyrnar, kaupa byssur og loka þig af - augu kærleikans sjá okkur aftur á móti öll sem eitt.

Það sem við getum gert til að breyta heiminum strax, er að taka alla peninga sem við samþykkjum að eitt sé í vopn og varnir ár hvert.  Í staðinn notað þá í að fæða, klæða og uppfræða þá sem eru þurfandi í heiminum, sem væri samt mörgum sinnum meira en þyrfti og ekki ein manneskja yrði útundan, síðan kæmumst við áfram ...saman...bæði hið innra og ytra...að eilífu...í friði.

- Bill Hicks 1961 - 1994 (grínisti og uppistandari var vanur að ljúka þáttum sínum með þessari orðum).

 

Hundrað þúsund hálfvitar?

"Dýrt spaug" segir Styrmir; sem á bara eftir að verða dýrara.  Það er ekki annað hægt en að taka undir það með Styrmi, að tímabært er að taka umræðuna um þá þöggun sem ríkt hefur um þátt velmenntaðra íslendinga í gjaldþroti Íslands.  Staðreyndin er að það var vel menntað fólk sem þáði góð laun við að setja Ísland á hausinn og þiggur margt ennþá laun frá þjóðinni. 

Hvort fólkið sem menntað hefur verið í exel sérfræði þekkingunni er best til þess fallið að leiða þessa umræðu er annað mál, það fólk hefur oftast enga sýn nema aftur fyrir sig og hefur verið menntað til að verja kerfið.  Það væri kannski frekar að það liti í egin barm og spyrði hvort menntakerfið hafi búið til hundrað þúsund hálfvita.

Styrmir: Dýrt spaug Viðskiptaráðs

Hrunaliðið sett undir stýri.

Spáir samdrætti á evrusvæðinu

Eins og að míga í sand.

Enn einu sinni er því haldið fram að íslenska leiðin sé best.  Það er þá spurningin fyrir hverja, sennilega hefur hagfræðingurinn Zsolt Darvis komist að því að hún sé best fyrir bankana sjálfa sem byrjuðu á nýrri kennitölu með allar skuldir íslendinga verðtryggðar og fá þær hækkaðar hjá flestum upp í 110% fyrir rest.  Aldeilis fínt fyrir hagvöxtinn eins og uppgjör bankanna sýna.

Þegar boðið er upp á að 2+2 séu 110% verðtryggð skuld er farið frjálslega með útkomuna úr 2+2.  Það að skrifa upp á 110% verðtryggt samkomulag um skuld á því sem fólk eitt sinn átti, jafngildir því að hjálpa innbrotsþjófi að bera allar eigur út og láta hann hafa undirritaðan óútfylltan tékka í kveðjuskini vegna þess að hann bjóst við að hafa meira upp úr krafsinu. 

Það alveg magnað að fólk verður að sækja um það sjálft að fá að skulda 110%  til að losna við stefnuvottana af snerlinum um stund.  Væri fólk svo talinn með "fulle femm" ef það sæktist eftir því að skulda 110% í engu upp úr þurru vegna þess að 2+2 eiga að vera fjórir en ekki bara það sem manni sýnist. Það er sennileg þetta sem hagfræðingurinn Zsolt Darvis er að tala um þegar hann talar um mjúka lendingu.

Íslenska leiðin var best

Áramót og ný markmið.

 

Áramót eru tími uppgjörs og nýrra væntinga.  Í árslok 2010 voru tímamótin stærri en oft áður.  Atvinnulaus með skýjaskoðun sem eina fyrirliggjandi verkefnið fyrir árið 2011 reyndi ég að setja mér markmið.  Það fann ég í fjallræðunni Matt 6,26 ; Lítið til fugla himinsins. Hvorki sá þeir né uppskera né safna í hlöður og faðir yðar himneskur fæðir þá. Eruð þér ekki miklu fremri þeim? 

Um síðustu áramót fannst mér ég bara eiga bágt, atvinnulaus, heilsutæpur og allt mitt 50 ára streð virtist vera að renna út í sandinn.  Einn kunningi minn, sem séð hefur tímana tvenna og býr við heilsu sem setur honum alvöru skorður, hafði þá komið inn í myndina mér til sáluhjálpar, þegar hann bað mig að aðstoða sig við verkefni sem hann hafði tekið að sér.  Hann sagði við mig einn janúar morgunn, eftir að verkefninu var löngu lokið; "verst er að vera svo blankur að geta ekki haft eitthvað fyrir stafni".  Þetta var þegar við sátum við eldhúsgluggann heima hjá honum, drukkum kaffi og horfðum á sólina koma upp úr hafinu.  Hann býr við þann lúxus að snúa upp í sólarupprásina og sólin getur þess vegna skinið á eldhúsgluggann hans alla daga ársins. 

Í stað þess að ráðleggja honum mína iðju, sem var um þær mundir eingöngu skýjaskoðun, þá spurði ég hann að því hvort hann ætti ekki myndavél.  Jú myndavél átti hann, "af hverju tekurðu þá ekki eina mynd á dag út um eldhúsgluggann eða þann glugga þar sem þú færð þér morgunnkaffið hvern morgunn og heldur um þær bókhald" spurði ég, til að reyna að stinga upp á einhverju verkefni sem kostaði ekki fjárútlát.  Þetta fannst kunninga mínum ekki vera verkefni við sitt hæfi, enda ekki alveg svona blankur. 

En ég hugsaði um hugmyndina og ákvað svo að bæta myndatöku við skýjaskoðunina.  Komst svo fljótlega að því að svo lítið verk sem það er, að smella einni mynd á dag þar sem maður vaknar er ekkert smá verkefni.  Það var orðið mér ofviða strax í ágúst, var þá bæði búin að gleyma tveimur dögum auk þess sem bókhaldið var komið í steik.

Eins ákvað ég snemma árs að bæta við skýjaskoðunina því verkefni að mála skýin og múra af þeim myndir.  Þetta kom til áður en ég hélt til Noregs til að skoða skýin þar.  Þessara verkefna má sjá merki í myndaalbúmi ársins, sem kemur hér  í stað annáls.  Athyglisvert er að sjá eftir árið hvað ég vaknaði víða og sá margt, ekki síður en fljúgandi fuglar himinsins sem um er getið í fjallræðu frelsarans, þó svo að í upphafi árs hafi ég séð mér það eitt fært að horfa til himins eftir skýjunum rígnegldur við jörðu.

Þegar ég les yfir áramótahugleiðinguna 2010 sé ég að Noregur hefur verið kominn í hugann þó svo að engin fastmótuð hugmynd né ferli hafi verið þá komin í gang.  Noregur varð 2011 sem myndaannáll ársins staðfestir.  Eins hef ég haldið nokkurskonar dagbók ársins á ritmáli í kreppan undir efnisflokkar hérna ofarlega til hægri á síðunni.

Eins og undanfarin áramót þá á ég erfitt með að setja mér veraldleg markmið fyrir árið 2012, ætla því að halda mig við fjallræðu frelsarans Matt.6.34 "Hafið því ekki áhyggjur af morgundeginum.  Morgundagurinn mun hafa sínar áhyggjur.  Hverjum degi nægir sín þjáning."

Ég óska þeim sem eiga það til að líta hér inn kærleika, gæfu og gleði.  Þakka innilega fyrir öll  kommentin á árinu sem er að líða, sem hafa auk þess að gefa mér púsl í myndina af lífsgátunni miklu veitt mér sáluhjálp og styrk til að finna að ég tilheyri þeirri stóru heildarmynd.  Gleðilegt nýtt ár.

Það er vel við hæfi að láta þann mann ársins sem átt hefur mestan samhljóm með þjóðinni 2011 eiga lokaorðin í ár og fyrstu orðinn inn í nýja árið.

 

2012

 

 

Ártalið 2012 er rétt handan við hornið, aðeins örfáir dagar enn og þá rennur þetta umtalaða ár upp.  Árið sem endar mörgþúsundára tímatal Majanna, árið sem dómsdagspár er kenndar við.  Flestir hugsa sennilega sem svo að árið 2012 verði hvorki merkilegra en árin á undan eða á eftir.   Samt er það svo að öll ár geta orðið tímamóta ár sögunnar og þar getur hver og einn haft sín áhrif með sínum hugsunum og gerðum.

Það er að verða vaxandi meðvitund á jörðinni fyrir því að margir hlutir eru í raun ekki eins og þeir hafa virst vera, að svo hafi verið um langan tíma.  Opinberun leyndamála er á áður fordæmalausum mælikvarða.  Á internetinu er hafsjór upplýsinga sem fram til þessa hafa verið á fárra vitorði.  Vísindamenn eru m.a. farnir að viðurkenna og rannsaka þátt huga og tilfinninga við lækningar sjúkdóma. Vísindasamfélagið mun smátt og smátt samþykkja staðreyndir sem áður hafa verið flokkaðar sem "hókus pókus".   Framundan eru því bjartir og spennandi tímar.

Þær tilfinningar sem stjórna huganum eru í megin atriðum tvær, ást og ótti.  Óttinn er eðlislægur, nátengdur afkomu.  Undanfarin árhundruð hefur hann verið talinn fyrirhyggja, skynsemi sem hefur þróast með mannkyninu og hefur komið því á þann stað sem það er s.b. þróunar kenningu Darwins sem hefur verið sett á stall sem hinn rökrétti sannleikur.   Þeir hæfustu komast af, þar sem eins má segja að þeir óttaslegnustu komast lengst.  Óttinn hefur jafnframt verið það afl sem hefur takmarkað mannkynið mest, í því felst þversögnin og togstreitan.

Margt bendir til að nú séu tímans lögmál að breytast, þróunar ferli óttans sé komið á endastöð.  Hann er ekki nauðsynlegur lengur til að komast af heldur er hann í raun orðinn það afl sem leiðir til tortímingar.   Nýr veruleiki verði að taka við, veruleiki kærleikans þar sem skynsemin býr við allsnægtir.  Ártalið 2012 er einnig oft nefnt í þessu sambandi sem upphaf yfirráða þessara Þekkingar sem alltaf hefur lifað með mönnunum og hver einasta manneskja finnur í hjarta sínu.

Það er sama hvar fólk býr á jörðinni, Þegar það brýtur til mergjar hvað það vill gera við líf sitt koma alltaf upp sömu fjögur gildin.  Fólk vill heilbrigt líf, það vill vera hjálpsamt, það vill getað elskað og það vill lifa í sátt og samlindi við aðra.  Til þess að uppfylla þessi gildi þarf að kveðja óttann, það verður  aldrei hægt að vígbúist til að verja kærleikann.

Sagan segir okkur að við lifum tíma þekkingar og frelsis sem aldrei fyrr, en þegar betur er að gáð hefur aldrei farið meira af auði og þekkingu heimsins í vígbúnað.  Fjölmiðlar og trúarbrögð hafa verið notuð til að sannfæra okkur um að einungis með því að vígbúast getum við varið gildi frelsis og þekkingar.  Til að verja þessi gildi hafa stríðshörmungar, hungur og fátækt stórs hluta mannkyns verið talin ásættanlegur fórnarkostnaður.

2012 verður árið sem himintunglin verða stöðu sem ekki hefur komið upp í þúsundir ára, því mun nýtt tímaskeið hefjast.  En hvort 2012 verður árið sem sannfærir okkur um að ekki er hægt að réttlæta stríð til að varðveita friðinn, um að sú sjónhverfing standist ekki lengur er undir hverju okkar komið.  Þess vegna getur árið 2012 orðið í það minnsta árið sem markar upphaf nýrra gilda hjá hverju okkar.  Upphaf endaloka óttans sem nauðsynlegs afls við að komast af, upphaf nýs tíma frelsis og allsnægta þar sem kærleikurinn verður aflið sem stjórnar huganum.

 

Okkur ber að verða þær breytingar sem við viljum sjá í heiminum.  -Mahatma Gandhi.

 

Gleðileg jól.

 

Óska þeim sem eiga það til að líta inn á þessa síðu gleðilegra jóla, ljóss og friðar.  Svona er útsýnið af svölunum hjá mér í Útgarðinum á Egilsstöðum, bæði ljós og friður.

Back in the USSR.

Snýst ESB um að bjarga gjaldþrota bankakerfi?  Hvað varð um lýðræðið?  Fagnaðarboðskapinn sem NATO breiðir út um heiminn.

 

ECB opnar flóðgáttirnar