Sameiginlegur sálarháski upplýsingasamfélagsins

Stærsta spurningin sem við stöndum frammi fyrir er sameiginleg og varðar okkur öll. Hvers vegna hegðum við okkur svona illa? -og ekki bara illa, heldur þannig að það er skaðlegt okkar líðan. Það liti meira en lítið undarlega út, jaðraði hreinlega við bilun, ef sérhver dýrtegund skaðaði vísvitandi umhverfi sitt og lífsviðurværi. Við mennirnir teljum okkur hafa þann veigamikla þátt fram yfir dýrin að vera meðvitaðir um gjörðir okkar bæði í hugsun og verki. Svo, aftur er spurt - hvað hefur farið úrskeiðis á milli eyrnanna á okkur sem tegund?

Þessarar spurningar hefur s.s. verið spurt margoft í gegnum tíðina, aftur og aftur, af hugsuðum, heimspekingum, og dulspekingum. Þetta er spurning sem hefur snert mikinn fjölda fólks. Og samt er það fyrst núna sem hún ætti að valda verulegum áhyggjum þar sem í fyrsta skipti í mankynssögunni erum við samtengd með alþjóðavæðingunni. Þegar samskiptatæknin er komin á heimsvísu erum við að deila hugmyndum okkar, sögum, skoðunum og hverju því sem hugurinn býður um alla jörðina. Við vitum nánast samstundis hvað er að frétta í fjarlægu heimshorni.

Nú á tímum lítur sérviska og neikvæð viðvera hörmulegar út en nokkru sinni fyrr í sameiginlegu hugarfari samfélagsmiðlanna. Það er engu líkara en að andlegt smit hafi tekið sér bólfestu í hugarfari fólks; komist inn í sameiginlega meðvitund okkar og geri okkur vanfær um að lýsa því sem okkur raunverulega býr í brjósti af ótta við að verða dæmd neikvæð og sérvitur. Í stuttu máli skal gerð grein fyrir því hvernig þetta heilkenni virkar skaðlega í ljósi sálarfræði hugmynda Carls G Jung.

Jung gerði sér fulla grein fyrir að það sem kemur fram hnattrænt er að miklu leyti framtíðarsýn á nokkurs konar einkenni ómeðvitaðs sálarlífs mankyns. Jung lýsti hugtakinu sem „sameiginlegu meðvitundarleysi“ í ritgerð sinni „Uppbygging hins ómeðvitaða“ árið 1916, og hélt áfram að móta hugmyndir sínar frekar í síðari ritum. Í ritgerð sinni „The Significance of Constitution and Heredity in Psychology“ árið 1929 skrifaði hann að „fyrirmyndir“ – og afleiddar „erkitýpur“ eins og hann kallaði, til kæmu í gegnum undirliggjandi ómeðvitaða sálartengingu og væru í reynd ekki uppgötvaðar meðvitað hver fyrir sig af hverjum og einum.

Jung lýsti því yfir að ómeðvitaður „sálfræðilegur hjúpur,“ sem hann kallaði sameiginlegt meðvitundarleysi, ætti sér djúpar rætur af erfðafræðilegum forsemdum. Í þessari ritgerð skrifaði hann að; „sameiginlegt meðvitundarleysi samanstendur af sálarlífi forfeðra okkar allt aftur til fyrstu upphafs. Úr því umhverfi sem allir meðvitaðir sálrænir atburðir hafa orsakast, og þess vegna hefur það þau áhrif að skerða frelsi meðvitundarinnar, þar sem stöðugt er leitast við að bera allar meðvitaðar orsakir saman við hið þekkta“.

Jung taldi að meðvitundarleysi sé því ekki þróað af hverjum og einum heldur sé það fengið í sameiginlegan arf. Það er að segja, við erfum sálræna viðburði sem ná aftur til fyrstu byrjunar. Hvað þá ef spilling eða niðurbrot, svo sem sálarháski, hefur þegar komist inn á þennan sálfræðilega hjúp og birtist nú sem áreiti á sviði sameiginlegs andvararleysis mannkyns? Við gætum mjög vel verið að fást við geðsjúkdómsvaldandi hugarveiru, sem smitar einstaklingsbundinn huga frá undirliggjandi sameiginlegum uppruna.

Þetta er ekki bara ímyndun heldur mjög raunverulegur möguleiki. Ef við tökum sem dæmi nútíma samlíkingu úr tölvunarfræði, þá er þetta svipað því hvernig vírus kemst inn í tölvuna okkar með spilliforit eða til að breyta kóðuninni. Slíkur andlegur sjúkdómsvaldur myndi starfa á sama hátt með því að setja upp eigið „spilliforrit“ í huga okkar. Oftast erum við ekki meðvituð um hvernig forritið virkar því það vinnur samhliða eigin huga þar til það tekur næstum fullkomlega yfir. Með tímanum myndi okkar eigið sálfræðilega upplegg laga aðskota hugmyndir og tileinka sér þær í daglegu lífi. Með öðrum orðum, við myndum að lokum líta á þær sem okkar veruleika.

Nútíma vísindi staðfesta að efnislegi alheimurinn er ekki efnislegur á þann hátt sem fyrr var haldið eða áður var kennt. Nú er um að ræða orku, sem þéttis í form sem við upplifum sem efni. Samhengið er ekki lofttóm heldur samanstendur af mjög þéttri orku sem myndar sjónhverfingu sem ekki er til staðar í raun. Nútímalegir vísinda heimspekingar kenna einnig að þessi sjónhverfing, sem ekki er staðbundin, sé í reynd meðvituð. Allt efnislegt í alheiminum er sýn sem okkur hefur verið innrætt frá blautu barnsbeini hvers eðlis er, afleidd birtingarmynd frá þessari þéttu orku sem ekki er staðbundin.

Að sama skapi er meðvitund manna ekki staðbundið fyrirbæri, og starfar bæði innan líkamans  og utan hans. Hafandi þetta sjónarhorn í huga ætti það að hjálpar til við að skilja hvernig geðveira gæti smitað og haft áhrif á mannlíf óháð staðsetningu og líkamlegri nálægð. Sálræn orka starfar innan svæðis sem ekki er staðbundið og sem tegund erum við tengd því sem við gætum kallað „tegundarhugur“ sem liggur um jörðina eins og sálfræðilegur geðhjúpur. Raunveruleikinn sem við lifum í er fullur af andlegum fyrirboðum og spám. Eins og Jung benti á eru ómeðvitaðir hugsanir okkar hluti af heiminum alveg eins og meðvituð hugsun.

Rétt eins og ranghugmyndir í geðrofi eru raunverulegar fyrir þeim sem þær upplifir þá er hættan sú að fjöldin smitist af skaðlegum hugmyndum einfaldlega með því að hafa ekki hugann hjá sér, við gætum verið með illar eða reiðilegar geðrofssinnaðar hugsanir sem gætu komið fram í raunverulegri hegðun. Hver kannast ekki við að hafa haft hugljúfar eða andstyggilegar hugsanir? Spurningin ætti að vera þessi; var þessi hugsun upprunnin innra með mér, eða kom hún utan frá? Þar sem geðsjúkdómsmitið er ekki staðbundið fyrirbæri er mögulegt að við smitumst af því í mismiklum mæli. Eða réttara sagt af þesskonar hugsanagangi. Og það versta er að flestir verða meðvitundarlausir og óafvitandi smitberar þessa sjúkdómsvalds.  Jung orðaði það eitthvað á þessa leið;

"Stríð, ættarveldi, félagslegar sviptingar, landvinningar og trúarbrögð eru yfirborðskennd einkenni leyndrar sálfræðilegrar afstöðu sem er ókunn jafnvel einstaklingnum sjálfum og ekki heldur samin af neinum einum ... en öll framtíðin, öll saga heimsins, er á endanum afsprengi þessarar dulinna samantekta einstaklings heimilda."

Seinna á lífsleiðinni varð Jung enn beinskeyttar varðandi væntanlegrar ógnar mannssálarinnar. Hann sagði; „það verður enn augljósara að það verður ekki hungursneyð, jarðskjálftar eða krabbamein sem ógna manninum mest, heldur mun það verða maðurinn sjálfur sem verður mesta hætta mannsins, af þeirri einföldu ástæðu að það er engin fullnægjandi vernd gegn þeim faraldri sem á eftir að herja á sálina, sem getur orðið óendanlega afdrifaríkur, skaðlegri en verstu náttúruhamfarir." Jung var ljóst að sálarfaraldrar gátu orðið að raunveruleika og benti á að mannkynið væri í hættu vegna þess að sálarheill manna er í mikilli hættu.

Þetta sama hugleiddi eðlisfræðingurinn og hugsuðurinn David Bohm, sem var einnig meðvitaður um þessi andlegu smit, síðari á ævi sinni benti hann á hvernig við gætum barist gegn þessum vanda: „Þetta er svipað hverjum öðrum vírus – nema hann er einhverskonar sjúkdómur í hugsun, þekkingu og upplýsingum, sem dreifist um allan heim. Því fleiri tölvur, útvörp og sjónvarpsskjáir sem við höfum, því hraðar mun hann dreifast. Þannig að sú hugsun sem er í gangi í kringum okkur byrjar að taka yfir hjá okkur öllum jafnvel án þess að við tökum eftir því. Þetta dreifist um ljósvakann og samfélagsmiðla eins og vírus og hvert og eitt okkar nærir þann vírus.

Eina leiðin til að stöðva sýkinguna er að þekkja meinið og viðurkenna. Ef eitthvert okkar byrjar að skoða það, verður að kanna upptök meinsins. Eini sanni valkosturinn gegn „sálarháskanum“ liggur í því að viðurkenna hann og samþykkja nærveru hans. Þessi andlegi sjúkdómsvaldur, hvort sem hann er kallaður sálarháski eða geðrofs-vírus, er í raun að hverfa til baka og afneita tækjum mannsandans. Til að vinna bug á áhrifum hans verðum við að snúa okkur inn á við til að finna styrk og stuðning í okkar æðri mætti.

Það væri röng ákvörðun að aðlaga okkur að spilltu kerfi nútímans, þannig munum við að lokum spillast sjálf. Samt munu líklega fæstir taka eftir nokkrum sálarháska í umhverfi sínu, þar sem spilling hefur orðið „normið.“ Okkur er holt að minnast vinsællar tilvitnunar í Krishnamurti - „það er engin mælikvarði á heilbrygði neins að vera viðurkenndur í sjúkum heimi.“ Við getum greint nærveru sálarháskans þegar hann gegnsýrir hugsun okkar og leitast við með rökum að fá samþykki fyrir því ósiðlega. Þessi falska sál sem smeygir sér inn undir með eigin röksemdum, þessi ósýnilega einskýrsverða viska sem er andhverfa raunverulegra gilda. Þetta er gert á ábyrgð þess sem kalla mætti „þróaða sálin“ þ.e.a.s. hugsanamynstur; landvinninga, samkeppni, ritskoðunar og eftirlits.

Þesskonar ógn kemur ekki frá byssum eða sprengjum; þegar hún leitast við að þvinga fólk til samræmis, sem verður að lokum stjórnun með vafasaman tilgang. Slík stjórnun getur komið frá ómeðvituðum kennurum, atvinnurekendum, vísitölum yfirvalda, rétt eins og gráðugum fjármagnseigendum; sem setja okkur undir pressu, neyða okkur til óvirkni eða hljóta verra af. Og boðberar þessa eru í því sem virðast bestu störfin, dýrustu fötunum og koma með hvítt tannkremsbros á vör á skjáinn.

Hvert og eitt okkar getur bæði verið í sálarháska og um leið hugsanlegir heilarar fyrir okkur sjálf og aðra. Dæmigerður „sálar heilari“, að mati Jungs, gæti verið sálfræðingur eða heilarar sem finnur sig knúinn til að meðhöndla aðra vegna eigin reynslu eða upplifunar af sálarháska. Persónuleg reynsla vegna áfalla er sá hvati sem síðar getur hjálpað til við að auðvelda lækningu annarra. Þar sem við deilum sameiginlegri sál (sameiginlegri vitund) sem tegund, þá á hvert okkar hlutdeild í sameiginlegu sári mannkyns.

Hin raunverulega barátta í dag stendur ekki bara í sambandi við þá þvingun sem er ýtt að okkur í gegnum almenna miðla, pólitískan rétttrúnað, þjóðernisátök, innantóma hugmyndafræði, og óttablandnar skoðanir- heldur meira á milli innra frelsis mannsandans og þeirra hamla sem viðgangast á andlega menningu í spilltum samfélögum. Spurningin sem Don Juan lagði fyrir námsmann sinn Carlos Castaneda er enn í fullu gildi - „Spyrðu síðan sjálfan þig og aðeins þig einan, þessarar einu spurningar ... er þetta leið hjartans?" Ef það er, þá er leiðin góð, ef ekki, þá er hún þér gagnslaus, því það mikilvægasta í þessum heimi er ekki að finna á neinum stað utan okkar sjálfra. Sérhvert samfélag eða menning sem viðurkennir ekki, og styður manneskjuna sem andlega veru mun á endanum vafra um án lífvænlegrar framtíðar.

Í þessum stutta pistli hefur verið sett fram tilgáta sem kalla má „sköðuð sál“. Uppruni þessa sálarháska er óljós og ætti að vera stöðugt til umræðu. Þar getur verið um að ræða sameiginlegt geðrof siðmenningarinnar, andleysi, hvatvísi, græðgi eða sambland af öllu þessu. Eins getur það verið eitthvað annað sem inniheldur svipaða þætti.

Hver sem undirrótin er, þá er það samt alveg á hreinu að háskinn er til staðar í sameiginlegri sál mannkyns og það þarf að viðurkenna hann eins og hann er - og uppræta. Kannski eru skemmdirnar, sem við völdum í heiminum og blasa við í dag, hluti þessarar upprætingar - eins konar viðurkenning á vandanum. Sé svo þá ættu allir að geta hagað sér sem „sálar heilarar“ svo við þróumst í átt að örlögum sem göfga manninn hér á jörð. Eða eins og Gandih komst að orði „breyttu sjálfum þér og þú hefur breytt heiminum“.

Endursögn á; JUNG & THE INVASION OF THE COLLECTIVE MIND eftir Kingsley L. Dennis

PS. Pistillinn er tæplega 4 ára gamall og birtist á betri síðunni minni Mason.

Best fyrir

Nú getur almenningur allt eins átt von á starfsmönnum matvælaeftirlitsins hvenær sem er inn á eldhúsgólf að lesa best fyrir dagsetningar í ísskápnum. Þetta er ein mesta matvæla rassía síðan Gæðakokkar voru bustaðir í Borgarnesi vegna kjötlausra kjötvara.

Reyndar reyndist rassían í Borgarnesi þá vera bæði vanhugsuð og fordæmalaus, sem endaði með því að Gæðakokkum voru greiddar 112 milljónir úr ríkissjóði vegna atvinnurógs, þó svo fyrirmyndin eftirlitsins væri fengin samkvæmt Evrópustaðli.

Nú virðast sérfræðingarnir hafa komist að því að ólöglegt sé að eiga matvæli, sem hafa runnið út á dagsetningum og látið eyða þeim, hvað tjónið verður mikið í þetta sinn fyrir skattgreiðendur á eftir að koma í ljós í öllu fordæmaleysinu.

Svo má velta því fyrir sér, ef svona fordæmaleysi er löglegt, hvað sektin verður há fyrir að eiga útrunnin matvæli og hvort það telst til matvælasóunar, sem gæti þá væntanlega tvöfaldað sektargreiðslur í ríkissjóð, og þá unnið upp Gæðakokka klúðrið um árið

En það má vera lýðnum ljóst af þessari frétt að hann getur allt eins átt von á því að fasisminn sé mættur í frystikistuna.

Fordæmalaus aðgerð matvælaeftirlitsins

I told you so

er einhver ömurlegasta orðræða sem hægt er að viðhafa. Þess vegna ætla ég ekki að hafa fleiri orð um þá vexti sem fara með himinskautum úr Svörtuloftum, enda hef ég undanfarið ár svo oft komið inn á þá græðgi og illsku sem þeir eru af sprottnir. Heldur ætla ég að endurtaka tvær sögur úr sveitinni.

Þessar sögur voru sagðar hér á síðunni fyrir tæpum tveimur og hálfu ári þegar Why Iceland viðundrið hafði náð sér á flug á Svörtuloftum og gírað sig upp fyrir sína umbjóðendur. Pistillinn sagði frá glópum og síðan sölumanni skítadreifara í athugasemd. En sögurnar eru þessar með postullegri kveðju á milli.

"Það hefur varla farið fram hjá neinum að fasteigna og jarðaverð er í hæðstu hæðum, og fer hækkandi í vaxtaleysi bankanna. Þeir eru margir sem trúa á góðgeðastarfsemi fjármálastofnanna í þetta skiptið og telja sig hafa samning til margra ára um fasta lága vexti, en eru kannski ekki eins öruggir á smáletrinu um hversu fast vaxtaálag kjörvaxtanna sé.

Í svona árferði finnst flestum þeir vera að græða, kaupandi kaupir eign á lágum vöxtum á áður óþekktu verði, seljandi seldi sína eign á miklu hærra verði en hann keypti. Greiningadeildir segja að ekkert bendi til annars en verð haldi áfram að hækka, sem eru náttúrulega byggt á hinni heilögu hagfræði.

En þegar málið er skoðað þá eru skuldir á lífsnauðsynlegt þak yfir höfuðið einungis að hækka, og þegar fram í sækir gæti orðið sífellt erfiðara að standa í skilum með brauðstritinu, -það þurfa jú allir bæði að éta og þak yfir höfuðið. Þessa hundalógík þekkti gamli presturinn á Héraði. Þegar hann frétti af því að bújörð í hans sveit hefði selst á áður óþekktu yfirverði þá setti hann saman þessa vísu.

Glópur hitti glóp á ferð,

glópur beitti skrúfu.

Glópur keypti á geipiverð

græna hunda þúfu.

það tapa í raun allir á þeirri hundalógík, sem kölluð er hagvöxtur sem er ekki annað en skuldsett sóun. Hagvöxtur er fallegt orð, en hann er allt eins fenginn með kostnaðar hækkunum og verðbólgu, eða hverjum þeim ráðum sem mögulegt er að brúka við að auka skuldir fólks.

Það er aftur á móti verðhjöðnun sem gagnast venjulegu fólki og afkomendum þess, en hún er eitur í beinum þeirra auðróna sem með bókaldið hafa að gera.

Hvað á svo auðróninn að gera við þetta skuldsetta talnabókhald? -kannski flytja það aflands til að vera maður með mönnum meðal sinna líka?

Hvað á svo venjulegt fólk að gera við dýrara hús eftir að það þarf ekki að borga meira af lánunum? -ímyndar það sér kannski að afkomendurnir hafi svipaðar hugmyndir um hús?

Því fer kannski best á því að setja sig í spor bóna á Héraði. En hann hafði unnið dagana langa fram á gamals aldur, þegar sölumaður landbúnaðarvéla heimsótti hann og vildi selja honum nýjan og afkastamikinn skítadreifara.

Bóndinn svaraði honum því að gamli skítdreifarinn væri góðu standi og þó svo að afköstin væru minni þá myndi hann duga sinn búskap.

Sölumaðurinn grunaði að bóndinn ætti því sem næst fyrir nýja flotta skítadreifaranum, og væri þá ekki í vandræðum með að fjármagna afganginn.

Sölumaðurinn manaði því bóndann, "þú ættir nú að létta þér lífið í ellinni og kaupa nýjan skítadreifara - þú ferð hvort er eð ekki með peningana með þér til himna". -Bóndinn svaraði; "-þá ekki heldur skítadreifara"."

Gengur illa að kæla fasteignamarkaðinn

Sel þetta ekki dýrara

Þó það sé kominn október veltist túrista vaðallinn um landið, sem aldrei fyrr, og ekki er ólíklegt að hann keyri vaktir. Svona miðað við að sjaldnast eru færri en tveir í bíl, og að sjá sængina í afturrúðunni. Túristarnir virðast tímatrektir, enda meðaltíminn sem þeir gefa sér á landinu bláa rúmlega þrír sólahringar þegar einhver tölfræði var opinberuð.

Því verður að nota tíman vel til að komast hringveginn, fara í Bláalónið og veltast dag um miðbæ Reykjavíkur á milli Hallgrímskirkju og Sólfarsins, auk alls hins. Litlu lukkudýrin við Austurvöll núa nú saman lófunum yfir árangrinum, þetta er orðinn meiri vaðall en fyrir kóvítið, þó fækki gistinóttunum á hótelum á milli ára.

Heyrst hefur að kínversk ökuskírteini séu fengin úr spákúlum og spilakössum, sem gefi bílaleigunum gífurlegan gróða, jafnvel svo mikinn að þær þurfi ekki nema örfáa milljarða af skattfé almennings til stíga kolefnisporin í gegnum orkuskiptin. Reyndar heldur gamall félagi minn að á rafmagnsbíla megi bæði keyra og svína, því fyrir þá hafi ekki verið greitt til að vera á vegunum.

Ég hef verið óvenju mikið á þjóðveginum núna í september þó svo að ekki hafi verið farið langt. Það virðist vera að mikið sé af fólki á ferðinni, sem ekki kann að lækka ljós þegar bílar mætast, gerir sér þar að auki varla grein fyrir hvar á veginum bíllinn er staddur og snar stoppar jafnvel á honum miðjum.

Í vikunni sem leið var ég á leið til vinnu snemma morguns skömmu eftir birtingu í þoku og súld. Þá mætti ég bíl sem kom rásandi á milli kanta út úr þokunni og Kínverji í hverri rúðu með pestar grímuna upp undir augum sem voru svo galopin að varla sást að skrattarnir væru skáeygir.

Þetta olli mér samt einungis heilabrotum, enda náði ég að víkja til hliðar í tíma. Seinna um morguninn á vinnustað í kaffitíma þegar hagvöxtur túrismans kom til tals, spurði ég hvort einhver vissi hvað þetta fólk væri að gera hérna Íslandi, og sagði frá pestargrímu parinu sem ég hafði mætt og ekki kynnu að keyra.

Þetta hafa verið túristar sögðu félagarnir íbyggnir; -ég sagði að mig hefði grunað það, en skildi samt ekki hvað þeir væru að gera hérna tímatrektir á öðru hundraðinu í þoku og fýlu  svo þeir sæju varla veginn hvað þá glóru af landinu og þar að auki með grímur upp undir augum, annaðhvort fárveikir eða skelfingu losnir af pestarótta við innfædda.

Þá sagði sá yngsti okkar; "það eru bara alls ekki allir túristar komnir til Íslands til að skoða náttúruna eða kynnast því sem íslenskt er, margir eru komnir til að keyra bílaleigubíl í nokkra daga, því þar sem þeir eiga heima fá þeir ekki að keyra bíl." 

Ég gæti trúað að það sé talsvert til í þessu hjá unga manninum, -sel þetta samt ekki dýrara en ég keypti. -Og nú mæra málsmetandi menn opinberlega evruna sem íslenskan gjaldmiðil, sennilega svo greiðlegar gangi að flytja mismuninn af vöxtum og vaðli aflands.

 

Guð vors lands

Þegar maður og náttúra ná saman, sem lifandi heild, þá verður til tenging við vitund alheimsins og kraftur til að hafa áhrif á veruleikann.

Þessi samhugur skapar sýn á breytingar, sem lúta vilja veruleikans, -árstíðir - daglegt líf, -sama hvar er, hvort sem það er út í náttúrunni eða stofunni heima.

Því getur hver og einn með hugsunum og tifinningu hjartans haft áhrif á veruleikann. Fyrir tilstilli þessa munu efnislegir atburðir eiga sér stað án þess að við séum til staðar, -hvar sem er í heiminum.

Þannig tilfinningalega stýrða orka, sem verður til með því að nota meðvitað andlega athygli, er bæn til Guðs.

 

Upplýsingaóreiða yfirvalda

Þegar svart er sagt hvítt er það lygi, stundum kölluð hvít lygi í fegrunarskini. En þegar annað hvort hvítt eða svart verður grátt er tæplega um hreina lygi að ræða. Þegar þekktum viðmiðum málfarsins er hróflað þá verður til óreiða, sem er akkúrat það sem yfirvöld stunda hvað ákafast þessi árin.

Hvað sem svo þessi óreiða er kölluð þá verður til af henni umræða sem getur verið byggð á falsi og leitt til hatursorðræðu. Ríkisstjórn sem ætlar að setja á löggjöf gegn hatursorðræðu og koma í veg fyrir upplýsingaóreiðu í kjölfar breyttra viðmiða þarf ekki að vera ríkisstjórn góðra gilda, og er varla ríkisstjórn fólksins, þó svo hún sé talin höfða til góða fólksins.

Opinber umræða í dag er á þeim villigötum að flestum fyrri gildum hefur verið hnikað, og því logið blákalt að þar sé um lýðræðislegan vilja fólksins að ræða. Þetta birtist m.a. í því að erlent fólk streymir til landsins, sem láglaunavinnuafl, túristar og flækingar á flótta, -án þess að þeir sem eiga á Íslandi lögvarinn ríkisborgararétt fái mikið um það að segja.

Í skólum landsins er birtingamyndin m.a. sú að kristinfræði hefur verið úthýst og þess í stað kennd kynjafræði fjölbreytileikans án þess að foreldrar hafi haft nokkuð um það að segja. Sagt vera gert m.a. til að verja kynvitund þeirra barna sem upplifa sig hvorki vera karl né kona. Þeir sem hafa eitthvað við þessa aðferðafræði að athuga eru nú sagðir viðahafa hatursorðræðu.

Fæstir hafa nokkurn áhuga á að opinbera kynlífsathafnir sínar, hvort sem þær leiða til fjölgunar þjóðarinnar eða eru sprottnar af ást til einhvers af sama kyni. Þess vegna hefur það verið ótrúlegt að verða vitni að því hvernig íslensk yfirvöld hafa beitt fyrir sig stríðshrjáðu flóttafólki, minnihlutahópum og börnum, sem fánaberum alþjóðahyggju og breyttra gilda, við að fjölga þjóðinni.

Þeim viðmiðum að sá sé Íslendingur, sem borin og barnfæddur er á Íslandi eða hefur hlotið íslenskan ríkisborgararétt samkvæmt lögvernduðum viðurkenndum viðmiðum, -hefur nú verið breytt. Fjölmiðlar hafa hvað eftir annað verið með fréttir af því að Íslendingum fjölgi og nálgist nú að verða 400 þúsund og yfirvöld tromma undir með þögninni sem þekur sannleikann, á meðan verið er að skipta um þjóð í landinu.

Staðreyndin er sú að ættfærðir Íslendingar eru fyrir löngu komnir á hrakóla í eigin landi og helst að þeim fjölgi úr þessu einhversstaðar erlendis eða í kirkjugörðum landsins. Landsmönnum með íslenskan ríkisborgararétt hefur fækkað um u.þ.b. 10.000 á landinu frá "hinu svokallaða hruni" á meðan fólki með erlendan ríkisborgararétt hefur fjölgað um 70.000. 

Þeir Íslendingar, sem búa nú á Íslandi og tala íslensku, geta átt í vændum að eiga í erfiðleikum með gera sig skiljanlega á móðurmálinu við einföld dagleg samskipti.

Það er í þessari grámyglulegu opinberu orðræðu sem hvítt er orðið svart. Það er í þessari upplýsingaóreiðu yfirvalda sem falsfréttir þrífast.

Þessu ætti ríkisstjórn Íslands að gera sér fulla grein fyrir áður en löggjöf um hatursorðræðu er sett á Íslendinga.

Ekki er ein báran stök

Verðbólgan á uppleið og gáfnaljósin farin að heimta evru til að lækka vextina á Svörtuloftum, í stað þess að skjóta á Why Icleland viðundrið niður, sem þar flýgur einn ganginn enn, -yfir þökum unga fólksins. Vanvita verkalýðsleiðtogar stökkva síðan á vagninn enda oft deigt hjarta undir dýrri brynju.

Samskip ákvað að fara í mál við Eimskip vegna þess að Eimskip hafði ekki samráð við Samskip um að viðurkenna markaðsmisnotkun í samkeppni um lægri sekt. Að láta þetta óátalið gæti kostað Samskip á 5. milljarð í sekt á meðan Eimskip þarf ekki að borga nema rétt rúman milljarð, sem er náttúrulega klárt samkeppnisbrot þegar rottur flýja sökkvandi skip.

Og nú boðar litla lukkudýrið í enn einni dúkkulýsudragtinni, sú sem flögraði úr Svörtuloftum um árið, frumvarp um skattasniðgöngu gegn áskrift af fjölmiðlum, svo halda megi lyginni gangandi og tryggja gæði upplýsingaóreiðunnar, lítur þá sérstaklega til RUV sem fyrirmyndar. Fíflinu skal á foraðið etja, -eða þannig.

Ég er svo að segja hættur að nenna að lesa fréttir medíunnar, slökkti á sjónvarpi og útvarpi fyrir ár og síð, hef aldrei talið mig hafa efni á, né heilabú til að fá mér snjallsíma og held því bara að ég endi eins og maðurinn með hattinn sem stóð upp við staur, borgaði ekki skattinn því hann átti ekki aur.

Boðar skattaafslátt fyrir áskrifendur að fjölmiðlum

Hatursorðræða landráða liðsins

Alþingi ályktar að samþykkja eftirfarandi aðgerðaáætlun ríkisstjórnarinnar gegn hatursorðræðu fyrir árin 2023–2026.

1. Framkvæmdasjóður vegna verkefna sem beinast gegn hatursorðræðu. Settur verði á laggirnar framkvæmdasjóður fyrir verkefni sem beinast gegn hatursorðræðu, sem unnin verði á vegum ráðuneyta á tímabilinu 2024–2026. Verkefnin verði samstarfsverkefni ráðuneyta í Stjórnarráði Íslands, ríkisstofnana og/eða háskólasamfélagsins auk annarra hagsmunaaðila. Niðurstöður, reynsla og þekking verði nýtt á sviði málefna sem tengjast hatursorðræðu eða til að innleiða tillögur í aðgerðaáætl, , , ,sjá meira

Ef einhver áttar sig ekki hvað yfirlætislegur óskapnaður er á ferðinni og kemur strax fram í fyrstu grein, ætti sá hinn sami að slökkva alfarið á medíunni og líta bæði inn á við og í kringum sig til að ná áttum. Því það gengur ekki til lengdar að fábjánar flissi framan í hvorn annan án þess að það endi með ósköpum.

Gervigreindur hagvöxtur

það er nokkuð víst að gervigreindur hagvöxtur í sýndarveruleika spálíkans gerir fólk bæði sinnulaust og kærulaust fyrir tilgangi lífsins.

Öllu hefur verið komið undir markaðskerfi kommúnismans, jafnvel heilbrigðið sjálft gengur út á hagvöxt, -lífsgæði auglýst sem magaermar, gerviliðir, bótox og sílikon.

Enda flestir orðnir meira og minna transhuman og styttist sjálfsagt í að fólk láti skera af sér hausinn forvarnarskini, -bara spurning hvar sá klári staðsetur alsheimer genið.

Hamsturinn á hjólinu fer hamförum á meðan, til að viðhalda hagvextinum. Að minnast á sálina er orðið tapú, svoleiðis kjaftæði er einfaldlega ekki virt viðlits.

En staðreyndin er að hamsturinn á hjólinu sveltir sálina og fólk missir af miklu þegar þannig er komið, -tapar jafnvel af tilgangi lífsins.

Svo þegar fólk áttar sig á að eitthvað vantar finnst því það vera of seint það munni falla um koll ef það stígur af færibandinu.

Trúarbrögð til sáluhjálpar hafa verið á fallandi fæti, enda notuð í gegnum tíðina við að blekkja einlægar sálir.

Eins og mátt hefur sjá hér á síðunni þá hefur höfundur notað hringrás náttúrunnar til að átta sig á tilgangi lífsins, -eilífðinni.

Það er þannig að í fjölæri hringrásarinnar felst hinn eini sanni hagvöxtur, árstíðir sem skila sínu þangað sem það á heima, -til næstu árstíðar.

Trúin gerir það sama þegar hún höfðar til eilífrar sálar og til eru prédikarar sem kunna að orða þá list í gegnum kærleikann.

Við höfum oft enga hugmynd um hvað er að gerast Langtíburtukistan, nema fyrir medíuna. Þess vegna ættu við að komast hjá því að að dæma aðra ef ekki hefur verið staðið í þeirra sporum.

Gervigreindur hagvöxturinn er ekki fær um að að standa í þeim sporum frekar en trúarbrögðin.

Í dag lagði ég inn númerin af gamla Grand Cherokke, bensínhák frá því á síðustu öld, sem flutt mig til fjalla sumarlangt við að tína bláber.

Ber og Barbie í himnaríki

Brátt fer sumri að halla og hver er að verða síðastur til að bögglast um í berjamó. Nema að týna eigi berin frosin við norðurljósin dansandi á næturhimninum eða þá með vasaljósi. Nú er ekki nema rétt um vika til haustjafndægurs.

Máríerlan fer venjulega um haustjafndægur, en síðasta haust kom hún inn á svalirnar til að kveðja daginn fyrir fyrsta vetrardag, og þótti mér það aldeilis alveg stórmerkilegt. En það segir svo sem ekki annað en hvað haustið í fyrra var gott. Þessi ljúfi sumargestur er árviss og á sér hreiður einhversstaðar í þakskegginu.

Einn máríerlunginn var eitthvað vankaður núna í sumar. Átti það til að fá sér lúr á útidyramottunni, sem er úr flóka strýi, og hefur kannski minnt á hreiðrið. Kom fyrir að hann flaug ekki fyrr en við Matthildur því sem næst klofuðumst yfir hann þegar við komum eða fórum að heiman.

Þess á milli glímdi hann við að veiða flugur með því að flögra við gluggana og þakskeggið, og skimaði eftir þeim af svalahandriðunum þess á milli. Hann er nú orðin það flinkur að ekki þarf að hafa nokkrar áhyggjur af því að hann komist ekki til himna og þess vegna alla leið til V-Afríku til vetursetu.

Annars er það þannig að þegar lækkar sól þá krafsar morgunnkulið í farlama hró, sem reynir að muna eftir að fara ekki af stað út í daginn hjólbeinóttur og skældur, þó svo verki í gömul kaun. Enda fæturnir eins og veðurbarðir girðingastaurar og axlirnar sem stungnar rýtingum, að ógleymdum herðakistli, kviðsliti og gráu höfði fullu af minnisleysi.

Eins og ég hef komið inn á áður, þá er ég orðinn lasburða og lúinn steypukall sem á fullt í fangi með hálfan daginn. Hef samt hlotnast sá heiður að vinna með ungum mönnum, gæti þess vegna verið pabbi allra í múrarahópnum og jafnvel afi einhverra. Þess vegna á ég það til að ganga fram af mér, -og þarf ekki mikið til þó dagurinn sé stuttur.

Þegar sýna á gamla takta innan um unga menn verður maður í það minnsta að muna eftir að rétta úr kútnum og ganga með hnén saman. Það þýðir lítið að ætla að geiflast um hjólbeinóttur, kviðslitin og kúlulaga í keng með ruglandi óráði. Svoleiðis yrði bara ávísun á vantrú.

Ég þyrfti samt ekki að örvænta þó svo ég missti kúlið gagnvart ungu mönnunum. Fyrir skemmstu sá ég mynd af mér í ramma hjá einni prinsessunni. Ömmugullið hafði fundið passamynd af afa gamla og sett hana á efstu hæð í dúkkuhúsið sitt, -á náttborðið í svefnherberginu hennar Barbie.

Þó svo örli aðeins á því að Matthildur mín sé farin að missa trúna á myndar manninum þá höfum við af og til síðustu 6-7 vikurnar verið að bögglast um eins og börn í berjamó, við hjalandi lækjarnið og ljúfan þyt í lyngi. Berjasprettan klikkaði ekki þetta árið og er ýkjulaust þannig að sultu pollur er í hverju spori.

Við skælumst um á gamla Grand Cherokee og höfum farið hærra eftir því sem berin hafa verið klesstari neðra með von um meiri ferskleika efra. Klífum vegg fjallkirkjunnar, á meðan himinbláminn blasir við í gegnum þokubólstra út um framrúðuna. Urð og grjót upp í mót, höfum farið á áður ókannaðar hæðir og séð inn yfir dalinn fagra þar sem lömbin hafa ekki enn þagnað.

Matthildur á það til að segja höstuglega í mesta brattanum; -nú er nóg komið Maggi, -enda 98 oktana bensínlítrinn kominni í 400 kr; -hver heldurðu að sé að þvælast um á svona bensínhák í berjamó hátt upp í fjalli. – Þá segi ég; -svona, svona Matthildur mín, -við skulum ekki vera með neina mæðu núna þegar við erum hvort eð er á leiðinni til himnaríkis.