Fęrsluflokkur: Lķfstķll

Gullna reglan.

Gullna reglan er einföld; geršu öšrum žaš sem žś vilt aš žeir geri žér, ef žś vęrir žeirra sporum.  Žessi regla nęr śt fyrir allt og er lögmįliš sem segir viš uppskerum eins og viš sįum.   Žś getur ekki breytt eša umsnśiš žessu lögmįli, en žś getur ašlagaš žig aš žvķ og žannig notaš ómótstęšilegt afl žess til aš nį žķnum ęšstu markmišum, sem žś gętir ekki įn žess hjįlpar.

Žetta lögmįl nęr ekki einungis til gerša žinna, hvort žś sżnir öšrum ósanngirni eša velvild, žaš gengur miklu lengra en žaš, žvķ žaš nęr til hverrar hugsunar sem žś hugsar.  Žvķ skalt žś hugsa til annarra eins og žś vilt žeir hugsi um žig.  Lögmįliš sem gullna reglan er byggt į byrjar aš hafa įhrif til góšs eša ills um leiš og hugsunin veršu til.  Meš žvķ aš virša žetta lögmįl og nota žessa gullnu reglu veršur heišarleiki sjįlfkrafa til, žś hefur ekki efni į aš hata, öfunda, lķtillękka eša fara illa meš nokkra manneskju og žś hefur ekki heldur efni į aš svara ķ sömu mynt žó einhver komi illa fram viš žig. 

Hafšu fullan skilning į žessu lögmįli og žś munt vita, įn minnsta efa, aš meš hverri ašgerš sem žś framkvęmir gegn žvķ ertu aš vinna gegn sjįlfum žér.

Tólf rįš til aš tileinka sér gullnu regluna:

  1. Ég trśi aš gullna reglan eigi aš vera grundvöllur allra mannlegra samskipta.  Žess vegna mun ég aldrei gera öšrum žaš sem ég vildi ekki aš žeir geršu mér ef ég vęri ķ žeirra sporum.
  2. Ég ętla aš vera heišarlegur ķ višskiptum viš ašra jafnt ķ stórum sem smįum atrišum, ekki einungis vegna žeirrar vonar minnar aš ég sé sanngjarn, heldur ekki sķšur til aš tileinka undirmešvitund minni heišarleika sem koma mun fram ķ persónuleika mķnum.
  3. Ég ętla aš fyrirgefa žeim sem eru ósanngjarnir viš mig, įn žess aš hugsa um žaš hvort žeir eigi žaš skiliš.  Ég veit aš lögmįl fyrirgefningarinnar styrkir persónuleika minn og heldur įhrifum sįrinda frį undirmešvitund minni.
  4. Ég mun įvalt vera örlįtur og sanngjarn ķ samskiptum viš ašra, jafnvel žó ég viti aš žaš mun ekki verša eftir žvķ tekiš né žegiš, vegna žess aš ég aš nota žetta lögmįl til aš byggja upp eigin persónuleika og veit aš žverskuršurinn af honum munu vera geršir mķnar og dįšir.
  5. Ķ hvert skipti sem ég sleppi žvķ aš afhjśpa veikleika og mistök annarra, mun mér ganga betur aš leišrétta eigin veikleika.
  6. Ég ętla ekki aš baktala neina manneskju, sama hvaš hśn į žaš mikiš skiliš, žvķ ég vil ekki sį neinum eyšileggjandi hugmyndum ķ undirmešvitund mķna.
  7. Ég geri mér grein fyrir mętti huga mķns og žvķ sem hefur įhrif į hugsun mķna utanfrį, žvķ mun ég ekki sį neinum nišurdrepandi hugmyndum.
  8. Ég mun yfirstķga algengar mannlegar hvatir s.s. öfund, sjįlfselsku, afprżšisemi, illgirni, hatur, svartsżni, efa og hręšslu, žar sem ég trśi aš žessar hvatir séu heimsins vandręšamesta uppskera.
  9. Žegar hugur minn er ekki upptekinn viš aš vinna aš mķnu ašal markmiši ķ lķfinu, mun ég sjįlfviljugur halda honum viš hugsanir um hugrekki, sjįlföryggi, og velvilja ķ garš annarra, sem og trś, trygglindi, įst į sannleika og réttlęti, vegna žess aš ég trśi aš meš žvķ aš leggja rękt viš žessi atriši muni ég stušla aš vexti góšrar uppskeru.
  10. Ég veit aš skilningur į notkun gullnu reglunnar gagnast hvorki mér né öšrum nema aš henni sé komiš ķ framkvęmd.
  11. Ég skil aš meš notkun mun gullna reglan žróa persónuleika minn til hugsunar og athafna, žess vegna mun ég gęta žess hvaš mun hafa įhrif į žį žróun.
  12. Skilningur į aš langvarandi hamingju öšlast ég einungis meš hjįlpsemi viš ašra, aš velvilji er įvalt endurgoldinn žó hann sé ekki beint endurgreiddur, žvķ mun ég gera mitt besta ķ aš verša öšrum aš liši žegar žess er óskaš og žegar tękifęri gefst til.

"Žś skalt elska nįunga žinn eins og sjįlfan žig" er lögmįliš um gullnu regluna um aš gera öšrum žaš sem aš žś vilt aš žeir geri žér.  Žetta er lögmįliš um aš svara ķ sömu mynt.  Žś munt fį til baka žaš sem žś gerir fyrir ašra og reynist žś žeim vel žį munu žeir reynast žér vel. 

"Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn" er neikvęša hlišin į žessu sama lögmįli.  Sżnir žś öšrum yfirgang og illgirni munt žś uppskera žaš sama.

Žó žś beitir gullnu reglunni įn žess aš fį svörun sömu mynt ķ einhvern tķma, eša jafnvel aldrei frį sumum, žį skalt žś hafa ķ huga aš oršspor žitt er byggt į įliti annarra, en žś byggir sjįlfur žinn persónuleika.  Žś ęttir einnig aš koma auga į aš įn žess aš beita gullnu reglunni, mun ręšumašurinn ekki getaš sannfęrt įheyrendurnar.  Gullna reglan gildir einnig um sölumanninn hann veršur aš selja sjįlfum sér vöruna fyrst, įšur en hann getur sannfęrt kaupandann.

Jesś sagši:

Matt  7.12  Allt sem žér viljiš, aš ašrir menn gjöri yšur, žaš skuluš žér og žeim gjöra.     

                           

 

 


Umburšarlindi.

 

 

IMG_5898
 
Umburšarlindi er eitt af žvķ göfuga sem prżšir manninn.  Hvaš umburšarlindi er, getur veriš erfitt aš skilgreina, hvort žaš felst ķ žvķ aš lįta ašra vaša yfir sig og žora ekki aš halda fram sķnum skošunum žegar hśn er önnur en višmęlandans.  Kannski er umburšarlindi best lżst į žann hįtt aš žaš er žegar mašur viršir  rétt nįungans til aš hafa į röngu aš standa.

Aušveldara getur veriš aš skilgreina umburšarlindi śt frį žvķ hvaš er óumburšarlindi og hvernig žaš vinnur gegn einstaklingnum jafnt sem fjöldanum.  Žvķ óumburšarlindi er fįfręši sem verušr aš yfirvinna įšur en žolanlegri velgengni er nįš.

Žaš eru tvö mikilvęg einkenni į óumburšarlindi; 

Ķ fyrsta lagi er óumburšarlindi ašal orsakavaldur alls ófrišar.  Žaš bżr til óvini ķ leik og starfi.  Žaš bżr til ósamstöšu mešal skipulegra afla ķ samfélaginu į žśsund vegu og stendur eins og öflug hindrun ķ aš leysa deilur.  Žaš viršir ekki rök en lķtur mśgsefjun žess ķ staš.

Ķ öšru lagi er óumburšarlindi höfuš ósamstöšu žįtturinn milli trśarbragša heimsins, žar sem žaš virkar sem dragbķtur į farsęla notkun žessa mikla afls til góšs į jöršinni.  Meš žvķ aš flokka žaš nišur ķ hin żmsu sértrśarsöfnuši og hópa sem eyša jafnmiklu afli ķ žrętur viš hvern annan og žau nota til aš vinna gegn hinu illa ķ heiminum. 

Žessir žęttir, sem mętti kalla almennt óumburšarlindi, hafa hįhrif į okkur sem einstaklinga.  Žaš er augljóst aš žaš sem stendur ķ vegi fyrir žvķ góša ķ žróun sišmenningar er hindrun fyrir einstaklinginn.  Žessi óumburšablindu višhorf hafa įhrif į einstaklinginn eftir žvķ į hvaša menningarsvęši hann er upprunnin og birga honum oft sżn į žaš góša sem ašrir menningarheimar hafa aš bjóša.  Einstrengingsleg sżn į žaš sem telst hiš eina rétta er helsta fóšur óumburšarlyndis.  Oftast er žessi sżn byggš į žvķ sem okkur hefur veriš sagt og talin trś um, frekar en viš höfum aflaš okkur raunverulegra žekkingar af eigin reynslu meš žvķ aš reyna aš skilja ašra af umburšarlindi.

"Hjörtun eru eins og dyr sem opna mį aušveldlega meš litlum lyklum, sem viš skulum ekki gleyma hverjir eru:  "Žakka žér fyrir vinur" og "vildiršu vera svo vęnn"."

Žś ęttir žvķ aš hafa ķ huga hvar žś hlaust žķn gildi į lķfinu almennt.  Rekja hvar žś hefur fordóma gagnvart hinum żmsu mįlum.  Vera mešvitašur um hversu mikiš af skošunum žķnum eru uppeldislegar og hafa veriš innręttar.

"Žaš žarf ekki aš taka nema nokkrar sekśndur aš veita įvķtur, en žaš getur tekiš žann sem varš fyrir žeim allt lķfiš aš gleyma žeim."

Flokkadręttir gagnast heildinni ekki og žaš hefur ekki gagnast žeim sem vinninginn hefur ķ erjum aš kśga žann sem undir veršur. Umburšarlindi og samvinna er žaš sem kemur öllum best.

Ég vona aš ég eigi ekki eftir aš hitta Breta eša śtrįsarvķkinga, Mśslķma né sešlabankastjóra, hvorki, hvķta, svarta né skįeygša žegar ég kem ķ Paradķs.  Ég vonast til aš finna žar mannlegar sįlir, bręšra og systra sem eru ekki flokkašar eftir stöšu, lit, trś eša žjóšerni svo ég geti lįtiš af öllu mķnu óumburšarlindi og fįfręši, geti žannig dvališ žar óįreittur og įnęgšur.

Lśkas 18.17  Sannarlega segi ég yšur:  Hver sem tekur ekki viš Gušs rķki eins og barn, mun aldrei inn ķ žaš koma.

 


Aušlindirnar okkar.

Į krepputķmum er ekkert eins mikilvęgt og aš nżta žęr aušlindir sem viš eigum.  Žaš er einmitt žį sem best kemur ķ ljós hvaš allar hugmyndir um  takmarkanir į nżtingu eru ankannalegar.  Aušlindirnar eru okkur til einskķrs nżtar nema viš notum žęr.  Enda gerum viš žaš ķ skiptum fyrir  betri lķfskilyrši fyrir okkur og komandi kynslóšir.  Fyrir afrakstur žeirra aušlinda sem viš höfum yfir aš rįša eignumst viš peninga sem eiga aš vera afleišing ekki orsök, žeir eiga aš vera žjónn ekki hśsbóndi.  Peningar ęttu žvķ aš vera drifkraftur en ekki lokatakmark, heldur skiptimynt fyrir annaš og meira.

Okkur hefur veriš sagt, ķ gegnum aldirnar, aš aušlindir heimsins séu takmarkašar og aš žęr endurnżi sig ekki ķ takt viš žaš sem sem af er tekiš.  Olķan er aš ganga til žurršar, jöršin er aš ofhitna, ķsinn aš brįšna jafnvel meš žeim afleišingum aš ķsöld gangi ķ garš, gat komiš į ósonlagiš, fuglaflensa handan viš horniš, regnskógarnir ķ śtrżmingarhęttu meš ófyrirsjįanlegum afleišingum.  Heimsendaspįrnar eru allsstašar og hafa alltaf veriš.  

Upp śr 1960 var žaš orkugjafinn kjarnorka sem athygli heimsins var beint aš sem įstęšu heimsenda.  Minna fer fyrir žvķ ķ dag žegar hlżnun jaršar viršist hafa tekiš viš sem tilefni  heimsenda af ósonlaginu sem fyrir nokkrum įrum var žaš sem helst var haldiš į lofti meš žaš mikilli įkefš aš hefši sś spį gengiš eftir hefšum viš ķ dag žurft aš halda okkur innan dyra og ekki lķta dagsbirtuna öšruvķsi en meš rafsušugleraugum. Kannski kemur aš žvķ aš viš höfum ofnotaš ašdįun okkar į blįum lit žannig aš viš megum ekki  njóta  hans lengur nema ķ takmörkušum męli.  Okkur hefur veriš kennt aš skortur og fįtękt séu dyggšir og žaš sé gręšgi okkar aš kenna aš óšum styttist ķ heimsendir.  Stęrsti hluti žessara heimsendaspįdóma er ekki annaš en įróšur sem heldur okkur frį žvķ aš njóta žess  rķkidęmis sem veröldin bżšur.

Viš veršum aš losa okkur viš allar hugmyndir aš fįtękt sé göfug.  Gróandi og vöxtur er markmiš lķfsins, eins og plantan vex, blómstrar og ber įvöxt er okkur ętlaš aš gera sem mest viš lķf okkar og eftir žvķ sem viš höfum śr meiru aš spila eru betri tękifęri til aš lįta hęfileikana blómstra og gefa įvöxt.  Lķfinu er ętlaš aš vaxa og aukast, hver hugsun sem viš hugsum leišir til annarrar hugsunar, hver stašreynd sem viš lęrum leišir til annarrar stašreyndar, hver uppskera gefur meira frę til nęstu uppskeru, žannig er gróandi lķfsins stöšug aukning.   

Viš megum aldrei ganga śt frį žvķ aš aušlegšin sé takmörkuš, aš allir peningar séu innilokašir og stjórnaš af bönkum og aušjöfrum, žvķ žannig drepum viš nišur sköpunargįfu okkar og lendum į plani samkeppninnar, hinnar höršu lķfsbarįttu žar sem glķman snżst um žaš sem viš höfum ekki įhuga į en missum af žvķ sem sköpunargįfan hefur aš bjóša.  Munum aš allir žeir peningar sem viš žörfnumst eru til, žaš žarf ašeins aš greiša leiš žeirra til okkar meš sköpunargįfunni.  Heimurinn hefur alltaf įtt nóg af peningum žaš er sama hvaš fólksfjöldin hefur margfaldast alltaf hafa oršiš til meiri peningar, svo veršur įfram.  Žaš sem viš žurfum aš gera er aš halda sköpunargįfu okkar vakandi og žeir peningar sem viš žurfum munu koma.  Ekkert er sem žaš sżnist lķtum ekki į takmarkanirnar allt mun koma til okkar eins hratt og viš erum tilbśinn til aš taka į móti žvķ og nota žaš. 

Lesandi góšur, eingin sem króar af  žaš sem žś žrįir og er žér sżnilegt getur komiš ķ veg fyrir aš žś eignist žaš. lįttu žér aldrei detta ķ hug aš allar bestu byggingarlóširnar verši uppseldar įšur en žś hefur tękifęri til aš byggja žitt hśs, nema aš žś flżtir žér.  Hafšu aldrei įhyggjur af žvķ aš sjóšir og aušmenn eignist alla jöršina įšur en žś getur lįtiš žķna drauma rętast, žvķ svo veršur ekki.  Žś ert ekki aš sękast eftir žvķ sem ašrir sękast eftir, žś ert aš sękast eftir gróanda og vexti fyrir sjįlfan žig og žķna sį vöxtur er įn takmarkana.  Žaš er meš hugsun žinni sem allar hlutir verša til og žeir koma frį hinu óendanlega.

Žaš er til óbrigšul ašferš til aš njóta velsęldar sem lķtur stęršfręšilegum lögmįlu, hugsašu śt frį allsnęgtum en ekki skorti žvķ takmarkanirnar verša til ķ žķnum huga. 

Jóhannes 12.35 "Gangiš mešan žér hafiš ljósiš, svo myrkriš hremmi yšur ekki.  Sį sem gengur ķ myrkri veit ekki, hvert hann fer."


Mistök.

Žaš ber ekki aš lķta į mistök sem endir, žau eru upphaf annars og meira.  Mistök geta veriš blessun sem hęgt er aš lęra af og eru oftar en ekki til aš leišrétta okkur žegar viš höfum tekiš ranga stefnu.  Mašur sem aldrei gerir mistök lęrir hvorki né žroskast, mašur sem aldrei gerir mistök gerir yfir höfuš ekki neitt og er yfirleitt framtakslaus vegna hręšslu viš aš vera gagnrżndur fyrir verk sķn.

Aš gera sömu mistökin aftur og aftur er fįviska, en aš nota žau mistök sem viš gerum til aš lęra af žeim, efla sjįlfstraust og athafnažrį er skinsemi.  Eitt žaš versta sem viš getum gert sjįlfum okkur er aš eyšileggja frumkvęši okkar af ótta viš aš gera mistök, žegar mistök eru ķ raun nothęfur lęrdómur og ętti alltaf aš vera skošuš sem slķk.  Mistök eru ašferš nįttśrunnar til aš undirbśa okkur fyrir stęrri afrek en ekki til aš brjóta okkur nišur og halda aftur af frumkvęši okkar.  Velgengni viršist oft vera ķ hlutfalli viš žį erfišleika og mistök sem tekist hefur aš yfirstķga.

"Munum aš žegar lķfiš er mótdręgt, aš af öllum žeim svipbrigšum sem lesa mį śr andlitum okkar, leiftrar brosiš mest."

Hugrekki žarf til aš lķta į mistök sem blessun ķ dulargervi, en žannig eru žau nś samt.  Columbus gerši į vissan hįtt mistök žegar hann fann Amerķku, hann ętlaši til Indlands.  Edison gerši hundruš tilrauna sem mistókust įšur en honum tókst aš lįta loga ljós ķ perunni meš rafmagni.  Žaš mį žvķ allstašar sjį aš mistök geta veriš blessun eša reynsla til aš lęra af.  Mašurinn frį Galķleu hefur eflaust litiš śt fyrir aš hafa mistekist žegar hann hékk į krossinum, en meš žvķ sżndi hann, okkur öllum enn ķ dag, hvaš mistök eru afstętt hugtak.

Verum žakklįt fyrir žį reynslu sem kallast ósigur, vegna žess aš ef viš bugumst ekki og höldum įfram aš reyna munum viš nį miklum įrangri į hverju žvķ sviši sem viš kjósum. Upplifum okkur ekki sem śtskśfuš, sorgmędd né misskilin ķ lķfsins glašvęru veislu.  Įnęgjan sem viš sękjumst eftir veršur hvort žvķ sem er ekki fengin aš utan, hśn kemur alltaf aš innan.

Jesś sagši;  Matt.4.4  Eigi lifir mašurinn į einu saman brauši, heldur į hverju žvķ orši, sem fram   gengur af Gušs munni.

 


Snilldarlögmįliš.

 

 Samstillt įtak tveggja eša fleiri ķ anda fullkomins samhljóms til aš nį tilteknu markmiši.

Flest munum viš eftir žvķ sem börn aš hafa óskaš okkur aš fį eitthvaš įkvešiš ķ jólagjöf, oft vildi svo skemmtilega til aš eimmitt žess sem var óskaš var ķ einum af pökkunum.  Žannig er žetta ķ lķfinu ef einhvers er óskaš af einlęgni, įn eigingirni og sem getur oršiš draumur margra, žį veršur til samstillt įtak til aš veita druminum brautargengi .

Svona samhljómur veršur til žegar fleiri en einn koma sér saman um aš vinna aš įkvešnu markmiši, hugmyndir og lausnir koma aš śr mörgum įttum, viš žaš veršur til mun öflugri hugsun en žegar einn hugur vinur aš sama marki .

Fjarhrif og hugboš getur einnig veriš hluti af žessum samhljóm, stundum verša hugboš til žess aš ašstęšur verša til, sem er žarfnast.  Viš vitum ekki hvers vegna viš fįum hugboš, kannski er žaš annarra hugsun, hugsanaflutningur frį einhverjum sem veit hvers er žarfnast eša įbending ęšri mįttarvalda.  Žaš er stašreynd aš raddir, tónlist og myndir berast meš ljósvakanum (śtvarpsbylgjum).  Eins ęttu hugsanir okkar aš getaš borist eftir žessum sama ljósvaka sem viš öndum aš okkur hverja stund.  Verum móttękileg fyrir žeim jįkvęšu bošum sem sem viš fįum meš žvķ aš halda huga okkar hreinum og sendum fį okkur jįkvęšar hugsanir.

Žegar unniš er aš stóru markmiši ber aš leitast viš aš nį samhljóm, meš žvķ aš upplżsa žį um markmišiš sem žaš varšar, svo sem fjölskyldu, vini og višskiptafélaga.  Viš žaš leysist śr lęšingi sś hugarorku sem žeir rįša yfir, til aš markmišinu verši nįš.

Jesś sagši:Matt.18.19  Hverja žį bęn, sem tveir yšar verša einhuga um į jöršu, mun fašir minn į himnum veita žeim.

 

 


Frelsi og velsęld.

 

 

 

Veröldin sem viš  lifum ķ lķtur įkvešnum lögmįlum.  Flest įttum viš okkur ekki til fulls į hvernig žessi lögmįl virka nįkvęmlega, frį augnabliki til augnabliks.  Ķ raun og veru er mjög fįir sem skilja hvernig ašstęšur augnabliksins uršu til.  Aš skilja hvernig veröldin virkar og hver er okkar hlutdeild ķ henni, er žaš sem kemur okkur frį höftum og skorti  til frelsis og velsęldar.

 

Hęgt er aš sżna fram į meš andlegum og  vķsindalegum stašreyndum,  aš ég er įbyrgur fyrir öllu ķ mķnu lķfi og ég get breytt įhrifunum (afleišingunum) hvenęr sem ég kżs svo.

 

Hér skulu tilgreindar vķsindalegar stašreyndir žessu til stušnings.  Margir Nobels veršlaunahafar ķ ešlisfręši hafa sannaš aš hinn efnislegi heimur er einn hafsjór af orku sem leiftrar śr einum staš ķ annan į sekśndu broti.  Ekkert er óumbreytanlegt.  Žetta er heimur allsgnęgta og orku.  Žaš er sannaš aš hugmyndir sem viš setjum saman og höldum stašfastlega ķ, mun žessi sķbreytilegi orku heimur fęra okkur efnislega.  Hvers vegna sjįum viš žį ekki žessa orku og allt, žar meš manneskuna, sem leiftrandi orkuskż?

 

Hugsašu žér kvikmynd sem er ekki annaš en samsafn 24 myndramma į sekśndu.  Hver rammi er ašskilinn meš bili, en vegna hrašans tekur hver rammi viš af öšrum, og augun nema žannig samhangandi kvikmynd.

 

Hugsašu žér sjónvarp, sem er einfaldlega haugur af rafmagnsdóti sett saman į įkvešinn hįtt, sem framkallar svo hreifanlega mynd sem spiluš er ķ óra fjarlęgš.  Svona eru kvikmyndirnar fęršar okkur meš orku įn žess aš viš sjįum hvernig.  Žś hefur 5 lķkamleg skilningsvit til aš skinja žessa orku (sjón, heyrn, snertiskin, liktarskin, og bragšskin).  Hvert žessara skilningsvita nį yfir įkvešiš sviš(til aš mynda er vitaš aš hundur heyrir annaš tķšnisviš hljóšs en žś; snįkur sér annarskonar birtu en žś o.s.f.v.).  Meš öšrum oršum, skilningsvit žķn skinja žetta haf orku frį įkvešnu en takmörkušu sjónarhorni sem bżr til mynd śt frį žvķ.  Hśn er hvorki endanleg né nįkvęm, heldur ašeins įkvešin tślkun.

 

Hugsanir okkar eru tengdar žessari orku og žęr įkvarša hvaš žessi orka skapar.  Žetta skķrir hvers vegna jįkvęša hugsun, bęnir, trś, sköpunargįfu, markmišasettninguog margt fleira er okkur naušsinlegt.  Žaš sama getur įtt viš fįtękt, sjśkdóma og einmanaleika. Hugsanir okkar bókstaflega įkvarša žann heim sem viš lifum ķ efnislega.  Lķttu ķ kringum žig.  Allt sem žś sérš byrjaši sem hugmynd, hugmynd sem var ķ vexti žanngaš til henni var śtdeilt og  framsett,  varš žį aš sżnilegum hlut ķ gegnum framleišsu- og / eša žróunarferli.  Žś bókstaflega veršur af žvķ sem žś hugsar mest um.  Lķf žitt veršur af žvķ sem žś hefur ķmyndaš žér aš žaš verši og žaš sem žś trśir mest į aš verši.  Lķfiš er nįkvęm spegilmynd žķn, sem gerir žér kleift aš upplifa efnislega žaš sem žś telur vera sannleika.  Innra meš žér veistu aš žetta er satt, og žaš gerir flest fólk, og žvķ vita flestir  af ešlisįvķsun aš jįkvęš hugsun virkar til góšs.

 

Orku ešlisfręšin sżnir žér aš heimurinn er ekki žessi erfiši og óumbreytanlegi stašur sem hann getur stundum virtst vera.  Žess ķ staš er hann fljótandi stašur sem stöšugt tekur breytingum eftir žvķ hvernig viš sem einstaklingar sjįum hann fyrir okkur, s.s. samfélag, land, fjölskylda, sólkerfi eša alheimur.  Viš erum aš byrja aš aš įtta okkur į hugsżnininni.

 

Śr hverju er lķkami žinn geršur?  Vefjum og lķffęrum, śr hverju er vefjir og lķffęri?  Frumum,  śr hverju eru frumur?  Sameindum, śr hverj eru sameindir?  Frumeindum,  śr hverju er frumeindir?  Öreindum, śr hverju eru öreindir?  Orku.  Nei žęr eru ekki bśnar til śr orku, žęr eru orka.  Žś ert stór orku hlunkur og žannig er meš allt annaš.

 

Hugur og andi setur saman žessa orku ķ žaš efnislega form sem žś ert fęr um aš skinja.  Ef žś ferš inn į hįtękni rannsóknastofu og fęrš aš sjį sjįlfan žig ķ stórri og öflugri rafeindasmįsjį myndiršu sjį aš žś ert geršur śr skżi af sķbreytilegri orku ķ formi rafeinda, nifteinda, ljóseinda o.s.f.v..  Žaš sama į viš um maka žinn, bķlinn žinn, peningaveskiš žitt og allt annaš.  Orku ešlisfręšin sżnir okkur hvert višfangsefniš er viš nįnri skošun.  Višfangsefniš er žvķ ekki žaš sem viš sjįum meš okkar skilningsvitum, žegar grannt er skošaš.

 

Orka eru öreindir sem saman mynda frumeindir o.s.f.v. sem sķšan mynda efni.  Efni er žvķ orka.  Efni er ekki umbreytt orka, efni er orka.  Hefuršu heyrt um jöfnuna hans Einsteins, E=mc2?  Sem merkir aš įkvešinn efnismassi m er samsvarandi orka sem er reiknanleg meš žvķ aš margfalda hann meš hraša ljóssins.  Žś ert žvķ bókstaflega geršur śr ljósi, žvķ sama ljósi og Biblķan auk margra annara tśarlegra bókmennta segja okkur aš hafi veriš žaš fyrsta sem var skapaš.  Vķsindalega mį segja aš žessar orku bylgjur breišist śt yfir tķma og rśm.  Ašeins žegar žś beinir athyggli žinn ķ įkvešna įtt verša žessar bylgjur hagnżtanlegar  sem atburšur ķ tķma og rśmi.  Um leiš og žś dregur athyggli žķna frį honum aftur, verša žęr aš bylgjum.

 

Žannig geturšu séš aš athugun žķn og eftirtekt į einhverju auk įsettnings getur hreinlega oršiš aš įkvešnum tķmasetjanlegum atburši.   Meira aš seigja samskipti žķn viš annaš fólk žróast į žennan hįtt, samkvęmt lögmįlinu um orsök og afleišingu. 

 

Heimur žinn er geršur af anda žķnum, huga og lķkama. Hvert žessar žriggja , andi, hugur og lķkami hefur sitt sérstaka sviš, įn žess aš skarast.  Žaš sem žś sérš meš augunum og finnur meš lķkamanum er hinn efnislegi heimur, sem getur kallast lķkamlegur.  Lķkaminn framkvęmir(afleišing) eftir skipun (frumkvęši, orsök).  Skipunin (frumkvęšiš) kemur frį hugsuninni.  Lķkaminn einn og sér getur ekki veriš skapandi.  Hann getur ašeins reynt og upplifaš žaš er hans sérstaša.  Hugsunin getur ekki reynt hlutina, hśn getur séš žį fyrir, ķmyndaš og tślkaš.  Hśn žarf hinn efnislega heim, ķkamann, til aš sannreyna sig.  Sįlin, andi žinn, er svo žaš sem gefur hugsuninni og lķkamanum lķf.  Lķkaminn hefur ekkert frumkvęšiš til aš skapa, žó aš gefnar séu hugmyndir um aš svo sé.   Aš halda žaš er orsök mikilla hindrana eins og žś ęttir aš sjį žegar žś skošar tilgang og einkenni (eiginleika) hvers svišs fyrir sig.

 

Andinn (sįlin).  Gefur; lķfskraftinn.  Einkenni; eilķfur, takmarkalaus, alvitur, allur kraftur, einn meš öllu, skilyršislaus kęrleikur, óttalaus.

 

Hugurinn.  Skapar og śtfęri hugsanir, sękir orku til aš hlutgera žannig aš hęgt sé aš reyna lķkamlega.  Einkenni;  Greinist ķ ęšri og lęgri.  Sį ęšri vinnur meš andanum sį lęgri tekur miš af žörfum lķkamans.

 

Lķkaminn.  Til aš upplifa.  Aš reyna hlutina er ašeins hęgt ķ heimi afstęšni (hugur og andi rķka ķ heimi alręšis, žar sem samanburšur er ógerlegur).  Lķkaminn er er hrein afleišing og hefur ekki orku til aš orsaka eša skapa.  Einkenni; Gerir hvaš žaš sem hugurinn bżšur honum aš gera.

 

Mešvitund og undirmešvitund, mešvitundin er žaš sem žś hugsar mešvitaš og getur rįšiš yfir, undirmešvitundin stjórnar žvķ sem žś gerir įn žess aš hugsa, t.d. andadrętti og hjartslętti.  Ef žś sįir mešvitaš ķ undirmešvitunina žvķ sem žś villt verša žį ertu kominn ķ samband viš orku alheimsins og óskir žķnar rętast eins og fyrir töfra. Žaš getur žś ašeins gert meš huga žķnum.

 

Jesś sagši:

Mark. 11.24  Hvers sem žér bišjiš ķ bęn yšar, žį trśiš, aš žér hafiš öšlast žaš, og yšur mun žaš veitast.

 

 

 

 

 

 


« Fyrri sķša

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband