Seiður heilbrigðisiðnaðarins

Það er ekki lengra síðan en á síðustu öld að úr urðu algeng, og þá til að mæla tímann í mínútum og klukkustundum. Nú eiga flestir snjallúr ásamt snjallsíma, nema kannski einstaka sérvitringur aftan úr grárri forneskju. Gamaldags úr geng ég nú reyndar ekki með, og á hvorki snjallúr eða snjallsíma, en var samt boðaður þrisvar í bólusetningu á dögunum. Svo einhvernvegin hefur  sérvitringi tekist að bjargast inn í nútímann með öllu sínu velmeinandi hjarðónæminu.

Völuspá greinir frá því að í árdaga hafi goðin gengið þannig frá tímanum að hann markaðist af skiptum sólarhringsins og gangi himintungla til þess að mennirnir gætu fylgst með frá degi til dags í hinu stóra samhengi, allt frá upphafi til ragnaraka og frá þeim til nýs upphafs. Þar þurfti hvorki að hugsa sérstaklega um sekúndur né mínútur, hvað þá púlsinn. Ótímabær dauðdagi hetjunnar var ekki talinn síðri en að leggjast í kör.

Það sem hefur breyst í hugmyndum manna til tímans nú á síðari árum er að hann hefur allur verið settur á tímalínu tækninnar í stað hringekju sólarinnar. Við þetta breytast hugmyndir manna til lífs og dauða. Lífinu er lifað línulega af varúð og dauðinn hættir að vera tímamót og verður þess í stað endir alls. Því þykir rétt og betra að tóra sem lengst. Er á meðan er þar til golunni verður geispað, -dauða skal fá þeim, þann er kennir lengst. -Vitið þér enn - eða hvað?

Athugasemdir

[Halldór Egill Guðnason, 2.6.2021 kl. 20:39]

 Ég þráaðist við fram yfir sextugt að fá mér snjallsíma og hrekjast á fésbókina. Fram að þeim tíma leið nú tíminn samt með einhverju móti og kvikyndið alveg þokkalega sátt í sínu skinni. Nú logar tímaskynið af ótta við að vera að missa af einhverju, eða verða seinn i eitthvað, sem yfirleit skiptir litlu sem engu máli.

 Þakka góðan pistil, eins og þín er von og vísa steypukarl.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

[Magnús Sigurðsson, 2.6.2021 kl. 21:19]

Þú ert að staðfesta það sem mig hefur lengi grunað, Halldór. Óttan við að missa af einhverju. Ég hef alltaf ímyndað mér að eins færi fyrir mér og flestum öðrum með snjallsíma.

Þess vegna óttast ég snjallsímann meira en allt annað og tel mig vita að svo lengi sem maður hefur slökkt á símanum og sjónavarpinu þá hafi maður ekki ástæðu til að óttast það eina sem var öruggt við fæðingu.

Með steypuslettum og góðum kveðjum suður um höfin.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 2.6.2021 kl. 23:02]

Þetta gæti verið lausnin fyrir okkur sem viljum láta

tímann ekki líða eins hratt..

The Store - slow watches (slow-watches.com)

Ætla að fá mér eitt..

[Magnús Sigurðsson, 3.6.2021 kl. 05:30]

Það er víst örugglega komin tími til að tíminn hægi eitthvað á sér, Sigurður. En ég er ekkert sérstaklega vongóður með að þetta úr dugi eitt og sér til þess, því nú grafinn nýr ljósleiðari um allar koppagrundir sem er sagður vera með hraðara internet.

Og við steypukallarnir höfum varla við að steypa ofan í skurðina í gegnum ganstéttarnar fyrir framan hvert hús. En ljósleiðarinn hefur verið atvinnuskapandi því síðustu áratugina hefur varla verið steypt gangstétt eða malbikuð gata sem ekki hefur verið búið að grafa þvers og kruss vegna ljósleiðara lagana eftir smá stund.

Nú er það ofurleiðarinn 5G. Maður getur svo spurt sig hvað maður hafi að gera við hraðara internet á meðan maður kemst ekki yfir nema smá brot af þeim upplýsingum sem eru í boði og hefur rétt svo tíma til að vinna eitthvað af viti hálfan daginn. Það væri mun nær að hægja á helvítis internetinu svo maður hafi smá stund fyrir sjálfan sig.

[Þorsteinn Siglaugsson, 4.6.2021 kl. 18:03]

"margoft
svo bagalegt að vera ekki dauður
raunalegt að hafa aldrei þorað að lifa
alveg
en hvorugt var neitt í tísku
um mína daga
nema dauðinn fyrir andlátið og lífið eftir dauðann
vitaskuld ..."

Þannig orti Þorgeir Þorgeirson í Kvunndagsljóðum 1986 (mjög vanmetin ljóðabók).

Og um daginn sagði einhver: Óttinn við dauðann hindrar ekki dauðann, en hann hindrar að við lifum.

[Magnús Sigurðsson, 5.6.2021 kl. 16:40]

Þakka þér fyrir þetta gullkorn Þorsteinn, sem kristallast í orðunum; óttinn við dauðann hindrar að við lifum.