Hvar er litla gula hænan í dag?

Það er mikill misskilningur að stjórnmálamenn leysi vandamál, það er tækni sem leysir vandamál.  Tækni sem er upphugsuð af frjóu ímyndunarafli.  Stjórnmálamenn setja lög vegna vandamála sem þeir eru ófærir um að leysa, þessi lög umhverfast um að viðhalda kerfi sem er grundvallað á peningum sem verða til fyrir skuldir sem svo aldrei veður hægt að greiða að fullu vegna vaxta sem þær bera. 

 

Vandamál núverandi kreppu er ekki náttúrhamfarir og skortur af þeirra völdum þvert á mót búum við við allsnægtir.  Kreppan er algjörlega af mannavöldum til þess gerð að treysta yfiráð kerfis sem byggir á viðurkenndum hugarburði.  Ef sstjórnmálamenn heimsins hefðu í raun áhuga á að leysa vandamál kreppunnar myndu þeir nota tæknina með þeim einfalda hætti að færa markvisst niður tölurnar, sem vistaðar hafa verið sem skuldir í tölvum kerfisins.  Þetta er í raun jafn einfaldar aðgerðir og þegar skuldirnar voru búnar til. 

 

IMF og þeim sem sem hefðu áhuga á að eiga háar tölur á bankareikningnum sínum gætu fengið að eiga þær áfram og gætu fengið allt sem þeim vantar fyrir þær, nema yfirráð yfir öðru fólki.  En þar stendur hnífurinn í kúnni, kerfi okkar gerir ráð fyrir því að í gegnum peninga eða réttara sagt skuldir hafi IMF g aðrir drottnarar talnaverksins umráð yfir tíma fólks.  Kerfið gerir ráð fyrir að fólk sé til í þeim tilgangi að hægt sé hagnast á því ekki til þess að fólk eigi sem ánægilegast samfélag.  Ríkisvaldið sér um að svo sé.  Það er mikil blekking að ríkisvaldið þjóni þegnunum því er ætlað að sjá til að hver þegn skili ágóða til kerfisins.

 

Fáránleiki þessarar kreppu opinberast á hverjum degi í sinni einföldustu mynd.  Sem dæmi er stærsta skuld hverrar venjulegrar fjölskyldu falin í húsnæði.  Til að byggja hús, þarf í stórum dráttum, land, byggingarefni og iðnaðarmenn, banki er svo fenginn til að miðla greiðslum.  Sem gerist þannig að bankinn býr til skuld á fjölskylduna, tölur inn á reikning, sem fjölskyldan notar til að gera upp við landeigandann, fyrir byggingarefnið og  til iðnaðarmannanna.  Bankinn er einnig búin að koma því þannig fyrir að hann lánaði landeigandanum, efnisalanum og iðnaðarmönunum svo þeir geti þjónustað fjölskylduna.  Fyrir þetta fær bankinn mun hærri tölur til baka en allir þeir sem komu að verkinu fengu og það frá hverjum og einum.  Nú er svo komið að allir sem komu að húsbyggingunni eru gjaldþrota jafnvel bankinn sem lagði ekkert til nema tölur sem hann fékk láni hjá drottnar talnaverksins.   Nú ættlast IMF til að haldið sé áfram að búa til skuldir úr engu nema tölum og hlaða þeim á ókomnar kynslóðir til að hægt sé að ráðskast með tíma þeirra.

 

Um leið og fólk rís upp og áttar sig á fáránleika kerfisins og ákveður að taka ekki þátt í því lengur mun kreppan hverfa af sjálfu sér eins og dögg fyrir sólu.  Sstjórnmálamenn eru ekki þeir sem verða til þess, þeir stoppa sjaldan lengi við sem fulltrúar fólksins, þeir breytast fljótt í varðmenn talnaverksins og nota ótrúleg meðul til að vekja upp ótta hjá fólki.  Þeir hafa sagt okkur að auðlindir heimsins séu takmarkaðar og að þær endurnýi sig ekki í takt við það sem sem af er tekið.  Olían er að ganga til þurrðar, jörðin er að ofhitna, ísinn að bráðna, gat komið á ósonlagið, fuglaflensa handan við hornið, regnskógarnir í útrýmingarhættu, allt þetta með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.  Svo fara þeir í fjögurra mánaða sumarfrí og allt er í þessu fína á meðan.  Vinnutíma sinn nota sstjórnmálamenn að stórum hluta í að sá ótta sem ætlað er að færa völd í hendur þeirra sem vilja ráða yfir tíma okkar og hugsunum til þess að koma áróðri sínum til skila nota þeir svo fjölmiðlana. Staðreyndin er að stjórnmálamenn búa til fleiri vandamál en þeir leysa, því að þeir í besta falli einblína á afleiðingar en ekki orsakir.

 

Heimsendaspár þeirra eru allsstaðar og hafa alltaf verið, upp úr 1960 var það orkugjafinn kjarnorka sem athygli heimsins var beint að sem ástæðu heimsenda, minna fer fyrir því í dag þegar hlýnun jarðar virðist hafa tekið við sem tilefni  heimsenda af ósonlaginu sem fyrir nokkrum árum var það sem helst var haldið á lofti. Kannski kemur að því að við höfum ofnotað aðdáun okkar á bláum lit þannig að við megum ekki  njóta  hans lengur nema í takmörkuðum mæli.  Fólki hefur verið kennt að skortur og fátækt séu Guði þóknanleg og það sé græðgi okkar að kenna að óðum styttist í heimsendir.  Stór hluti þessara heimsendaspádóma er ekki annað en áróður sem heldur okkur frá því að njóta þess  ríkidæmis sem veröldin býður.

 

Það hefur opinberast betur en áður í þessara kreppu hugarfarsins að litla gula hænan er tæplega á meðal stjórnmálamanna.  Vöknum og ölum ekki næstu kynslóð upp í blekkingum um skuldir sem urðu til úr engu nema okkar eigin hugarburði.

 

Vildu lækka vexti en ekki IMF